kort verhaal-Switch

Read Full Post »

kort verhaal-agility

Read Full Post »

kort verhaal-Scènes uit een huwelijk #3

Read Full Post »

kort verhaal-scènes uit een huwelijk

Read Full Post »

kort verhaal-liefde is

Read Full Post »

kort verhaal-thuiswerken #4

Read Full Post »

Mannen met baarden

De afgelopen week was de mijnheer hier in huis letterlijk de mijnheer hier in huis: net zoals de meeste Nederlanders werkte hij thuis. Dat verliep vrij soepel: ’s morgens werkte ik op mijn gebruikelijke werkplek en na de lunch van vegan tosti’s stond ik mijn stoel af aan de mijnheer die ’s morgens op de bank had zitten werken.
Het enige wat nog een beetje wennen was is het feit dat de mijnheer soms ogenschijnlijk in het luchtledige gaat zitten praten. In het begin vroeg ik nog met regelmaat ‘wat zeg je?’ maar inmiddels weet ik dat hij in negen van de tien gevallen met collega’s aan het praten is. Meestal gaat het dan over platforms en data maar een paar dagen geleden hoorde ik ineens iets over baarden. En dan spits ik mijn oren, want kom niet aan de baard. Ik hoor de mijnheer iets zeggen over ziektekiemen of bacteriën in baarden en dat die in tijden van het covid-19 virus misschien maar afgeschoren moeten worden.
Nou, ik kan vast verklappen dat het thuiswerken dan een stuk minder gezellig gaat worden… Dus toen het tosti-tijd was vroeg ik de mijnheer waar dat gesprek nou over ging. ‘Oh, ja dat was een gesprek van allemaal mannen met baarden onderling, mijn collega’s.’
‘Ik wist niet dat Jan, Pier, Tjoris en Corneel jouw collega’s waren.’
‘Wie?’

Read Full Post »

Heidag

‘Ik heb morgen een dag waarop mijn collega’s en ik werken op een andere locatie en dan aansluitend met eten enzo.’
‘Een team-uitje ofzo?’
‘Nee, we gaan in kaart brengen of we nog op de goede weg zijn enzo en welke richting we het komend jaar op willen.’
Ik zie aan de mijnheer dat hij heel erg zijn best doet om alle termen die hem op zijn werk om de oren vliegen te vermijden want in ons huis wordt al het holle kantoor-jargon genadeloos afgestraft.
De volgende dag appt hij foto’s van hemzelf en zijn collega’s voor een grote flip-over in een zaal van de beurs van Berlage.
‘Hoe was je hei-dag?’, vraag ik als hij weer thuis is.
‘Ik heb dat woord niet gebruikt hè?!’, zegt hij.
‘Nee, maar ik lees ook wel eens wat. Ik dacht eigenlijk dat dat soort dingen altijd op de hei gehouden werden.’
‘Ja, ik ook.’
‘Waarom heet het dan zo?’
‘Dat weet ik ook niet.’
‘Dan is eik-dag toch een beter woord? Omdat je gaat eiken of je nog op de goede weg zit enzo?’
‘Misschien wel.’
Hij weet wel beter dan in discussie gaan over taalgebruik. Hij is op de goede weg.

Read Full Post »

Not jet

Ongeveer een week geleden plaatste ik hier een mededeling met de boodschap ‘ik ben even op vakantie tot 1 november’. In werkelijkheid wás ik toen al een paar dagen weg maar ik liet de boodschap pas op maandag verschijnen omdat we dat weekend ervoor mijn schoonmoeder nog ‘moesten’ verrassen met onze aanwezigheid in Silicon Valley (inclusief onszelf verstoppen achter de menukaart van het Mexicaanse restaurant waar we op het terras zaten).
En net als de mededeling dat we maandag op vakantie waren (terwijl we in werkelijkheid vrijdag al in Californië aan waren gekomen) is de belofte dat ik op 1 november weer terug zou zijn een leugen. Of op z’n minst een gevalletje zelfbedrog. Ik ben er namelijk not jet. Want jetlag.
De eerste dagen leek het goed te gaan, we vertrokken uit San Francisco op zaterdagmiddag en kwamen zondagochtend vroeg op Schiphol aan. Slapen in het vliegtuig was niet gelukt dus na het ophalen van de hond en het doen van een paar boodschappen hebben we gedrieën een dutje gedaan op de bank. Daarna kon ik er weer tegenaan, dacht ik. Net zoals ik op de plaats van bestemming er ook prima in slaagde om wakker te blijven tot een normale bedtijd (in tegenstelling tot de mijnheer die tegen negenen als een slachtoffer van appelflauwte over de bank van onze Air B&B gedrapeerd lag).
En dat leek thuis de eerste dagen ook zo, maar tijdens nacht 3 werd ik om half 6 klaarwakker. Ik ging eruit om even havermout in de melk te zetten -want dat was ik de avond van tevoren vergeten-en ging weer naar bed. Om om 11 uur wakker te worden.
En de nacht daarna was het hetzelfde liedje (behalve dan dat ik geen havermout in de melk hoefde te zetten, dus er zat verbetering in de situatie).
En de mijnheer heeft net voor mij een artikel nagekeken dat ik gisteren heb geschreven tussen daglichtlamp-sessies in… De zinnen klopten maar ik heb met enige regelmaat een woord getypt dat klónk als het woord dat ik bedoelde…
Conclusie: ik ben er nog niet helemaal. Of, zoals schoonzusje het zei op Schiphol: ‘lichámelijk aanwezig’. Of het nu komt omdat we van heerlijk zonnig nazomerweer in één klap in de winter terecht zijn gekomen of omdat mijn biologische klok extra in de war is vanwege de wintertijd (hoewel ik had verwacht dat dat zou helpen omdat het betekende dat we op de terugweg nog maar 8 uur tijdsverschil hadden…), …het is in ieder geval een mooie gelegenheid voor de mijnheer om míj nu uit te lachen. 

Read Full Post »

Iets blauws

Met onze terugkeer uit Canada waren we in één klap van de winter in de zomer terechtgekomen. Dat was handig, want onze (nieuwe!) wasmachine was stuk, en zo konden we gewoon onze zomerkleren uit de kast halen en ‘geduldig’ wachten op de reparateur. Maar na anderhalve week op mijn Toms te hebben gelopen (ik heb in Canada veel gelopen en ben van plan omdat eenmaal weer thuis vol te houden) waren mijn voeten moe en deden mijn hielen pijn.
Ik had dus nieuwe schoenen nodig. Schoenen waar ik goed op kan lopen, die niet helemaal plat zijn en een beetje steun geven. ‘Ik moet zaterdag even naar de bibliotheek en wil ook even voor schoenen kijken’, zei ik tegen de mijnheer.
‘Ok, veel plezier’, zei hij.
Maar dat was een grapje want heb superskills als het gaat om schoenen kopen. Als ze goed zijn ben ik binnen 5 minuten klaar, en ik kan in minder dan een minuut een winkel scannen op ‘ze hebben ’t of ze hebben ’t niet’. In een winkel in de Grote Houtstraat hadden ze ‘t: lichtblauwe (een kleur die ik makkelijk kan combineren) halfhoge espadrilles met sleehak (beter voor je rug dan geheel plat en toch comfortabel, ook als je met een hond door gras of zand loopt). Ik was dus ruim binnen de 5 minuten klaar, maar de mijnheer was ‘even boven gaan kijken’ bij de herenschoenen en die trof ik aan tussen een paar Adidassneakers en een paar suède Floris van Bommel schoenen. Beide paren in koningsblauw.
‘Ik weet het niet meer’, zei hij. Hij was met me eens dat twee paar schoenen in dezelfde kleur misschien niet zo’n logische keuze was. Dus wees ik op de Adidassneakers en zei: ‘Dan neem je deze in het ecru want die passen mooi bij die mosgroene jeans die je hebt en je hebt ook een olijfkleurig jasje, staan ze ook leuk bij.’
Dus gingen we met drie paar schoenen de deur uit, wel meer dan 5 minuten later, maar dat was dus niet mijn schuld.
Met twee grote tassen van de schoenenwinkel lopen we ‘ons’ kaaswinkeltje binnen. Ik wil graag een zo onrijp-mogelijk stukje zachte geitenkaas met aslaagje en de mijnheer zegt: ‘En ik wil graag iets blauws hebben.’
‘Je hebt net een paar blauwe schoenen gekocht!’, zeg ik.
De verkoopster kijkt me enigszins verschrikt aan en de mijnheer trekt een Kermitface. ‘Dat soort dingen snappen mensen niet’, legt hij me later uit. Mensen zonder superskills zijn maar ingewikkeld.

Read Full Post »