Zolang de scholen dicht zijn lees ik op maandag en donderdag via FaceTime voor aan de dochter(s) van mijn vriendin. Oudste dochter verveelt zich te pletter met haar schoolwerk en is meestal voor het middaguur al klaar met wat ze moet doen. Dus speel ik ‘extra-juf’. Bij mijn plaatselijke boekhandel bestel ik boekjes uit de serie ‘Little People Big Dreams’, prentenboekjes over belangrijke mensen uit de geschiedenis. Ze weten nu wie Frida Kahlo is, waarom Anne Frank een dagboek schreef, dat Audrey Hepburn niet alleen kon dansen en acteren maar ook veel deed voor kinderen met honger omdat ze dat zelf tijdens de oorlog had gehad en waarom Rosa Parks bleef zitten in de bus.
Vorige week las ik voor over Emmeline Pankhurst die zich jarenlang had ingezet voor algemeen kiesrecht. Als klein opdrachtje ‘moest’ ze op internet de naam opzoeken van een vrouwelijke dokter die zich in Nederland sterk had gemaakt voor kiesrecht voor vrouwen (Aletta Jacobs inderdaad). Daarna praatten we nog wat na over waarom het belangrijk is om te gaan stemmen.
L. (7) zei dat ze best wel had willen stemmen op Joe Biden maar dat ze nog geen 18 is en ook niet in de Verenigde Staten woont. Ze is blij dat hij toch gewonnen heeft.
Later die dag zag ik in mijn boekenkast ‘A day in the life of Marlon Bundo’ staan, een prentenboek dat is uitgebracht door John Oliver, een late night show presentator. Hij deed dit in reactie op een prentenboek dat was geschreven door de dochter van Mike Pence (ex-Vice President en godsdienstwaanzinnige homo-hater). In het boekje van John Oliver wordt konijn Marlon Bundo verliefde op een ander jongetjeskonijn maar mogen ze van een stomme mestkever niet met elkaar trouwen.
De opbrengst van het boek ging naar een organisatie die Homo-jongeren ondersteunt, dus de mijnheer hier in huis bestelde gelijk een exemplaar.
Met zijn lieve tekeningen en duidelijke love-is-love boodschap én eind-goed-al-goed omdat alle vrienden van Marlon gaan stemmen zodat de mestkever niet meer de baas is, leek het me ideaal materiaal voor een volgende les.
We praten wat na over de regenboogvlag en waar die voor staat (dat je altijd trots op jezelf mag zijn en dat het niet uitmaakt of je op jongetjes of meisjes verliefd wordt of soms op jongetjes en soms op meisjes). En de meisjes merken op dat ik een t-shirt aan heb met daarop een mijnheer die een kus geeft aan…(schuine koppies aan de andere kan van het scherm) ook een mijnheer. Ik had voor de gelegenheid een Destiel*-shirt aangetrokken.
Aangezien de boodschap over lijkt te komen ga ik nog even door over de vlag, dat die ook nog voor iets anders staat. ‘Want weet je, soms wordt er een baby geboren en dan zegt de dokter ‘het is een jongetje’, en de pappa en mamma, of mamma’s of pappa’s denken dan ook ‘het is een jongetje’. Maar als het kindje groter wordt dan voelt het ‘ik ben vanbinnen een meisje’. En dan kan het zijn dat zij haar haar laat groeien en een andere naam kiest en soms helpt de dokter ook om van buiten te veranderen.’
‘Oh ja, zegt ze, zoals bij Nikkie**.’
Ik hoef hier niets meer uit te leggen…
Die middag stuurt vriendin mij een appje: ‘Ze zijn nu aan het spelen. ‘En dan waren we twee meisjes en gingen we trouwen’. Die ene is trouwens arts want ik ben al gevaccineerd tegen Corona en krijg over drie weken weer een prik hoor ik net.’ Ik denk dat Marlon Bundo langer bijblijft dan de taalles.

*ship-name (relatie-naam) van twee personages uit een tv-serie. Gedurende 10 jaar zijn er diverse subtiele en niet zo subtiele hints gegeven dat de twee een relatie hadden maar het werd altijd net niet in beeld gebracht. Fans zijn nog steeds pissig. Diverse illustratoren hebben hun ‘skills’ ingezet om alsnog de beelden te creëren die op tv te zien hadden moeten zijn. Sommige weirdo’s kopen daar T-shirts van.
** Nikkie de Jager, visagiste bekend onder de naam Nikkie Tutorials die begin 2020 in een videoboodschap bekend maakte transvrouw te zijn (vrouw die bij geboorte werd gezien als man).