Straf

Ik geloof niet echt in het opleggen van gevangenisstraf. De veroordeelde wordt buiten de maatschappij gehouden (op kosten van de burgers van die maatschappij) en heeft het daarna nog veel moeilijker om volwaardig deel uit te maken van die maatschappij. Taakstraffen zijn veel effectiever als het gaat om rehabilitatie.
Ik weet het, ik ben een linkse bamboesok (geitenwollensokken zijn niet vegan), maar als je het mij vraagt is het enige doel dat je bereikt met gevangenisstraf, vergelding.
Toch was ik woensdagavond laat blij. Heel blij omdat gevangenisstraf werd opgelegd. Derk Chauvin, de politieagent die bijna tien minuten lang met zijn knie op de nek van een verdachte (die mogelijk met een vals biljet van 20 dollar had proberen te betalen in een winkel) had gezeten, was veroordeeld voor alle drie de aanklachten die hem ten laste waren gelegd.
Alle drie.
Minstens één had ik wel verwacht. Twee had ik gehoopt. Van alle drie had ik alleen durven dromen.
En laten we reëel zijn: dit is geen gerechtigheid. Dit is alleen vergelding, maar het is beter dan niets. En deze vergelding is voor een groot deel te danken aan Darnella Frazier.
Darnella, toen 17 jaar oud, is de jonge vrouw die de arrestatie van George Floyd filmde. En bleef filmen terwijl collega’s van Derk Chauvin (zelf politie dus) de politie belden omdat ze niet wisten hoe ze hem moesten stoppen. Cops were calling the cops on the cops.
Ze bleef filmen terwijl ze zich waarschijnlijk op dat moment heel bewust was van het feit dat haar huidskleur dezelfde was als die van Floyd en niet leek op die van Chauvin.
Ze heeft een filmpje gemaakt dat ik niet eens kijken kan. En ik hoef dat ook niet want daar help ik niemand mee. Zij kon wel iemand helpen en deed dat ten koste van haar eigen veiligheid en mentale gezondheid.

Sommige mensen vinden het onterecht dat George Floyd het symbool is geworden van de Black Lives Matter beweging omdat hij geen halve heilige is, onzin natuurlijk, mensenrechten moeten voor iedereen gelden, maar wellicht kunnen deze mensen zich wel vinden in een zaligverklaring van Darnella Frazier.

Terwijl ik nog wat verder nadacht over de termen gerechtigheid, genoegdoening, compensatie en vergelding, kwam het nieuws naar buiten dat het hele kabinet Rutte III wist van de toeslagenaffaire en ervoor gekozen heeft informatie achter te houden voor de Tweede Kamer. Dat is strafbaar.
De suggestie dat Rutte maar eens behandeld zou moeten worden als iemand die afhankelijk is van een uitkering en ergens ‘geen actieve herinnering aan had’, namelijk flinke boetes moeten betalen omdat een formulier verkeerd is ingevuld, was niet genoeg. Excuses hebben we niet gehoord. Ergens verantwoordelijkheid voor nemen heeft Rutte nog nooit gedaan, of het nu gaat om coronabeleid of iets anders, hij trekt zijn handen ervan af alsof hij alleen maar in Den Haag is om broodjes te smeren. Me dunkt dat dit ook een geval is waar rehabilitatie niet meer mogelijk is dus rest er alleen gevangenisstraf.
En intussen hebben de slachtoffers van de toeslagenaffaire nog geen cent van hun eigen geld teruggezien. Waar blijft de vergelding?

Read Full Post »

Het Dorothy-gevoel

Toen wij ons huis net gekocht hadden zei de mevrouw die er tijdelijk in woonde (een vriendin van de vorige eigenaar) ‘dat het zo knus was in de slaapkamer als het regende want dat kon je daar zo goed horen omdat je vlak onder het schuine dak sliep.’
Ik vroeg me toen al af of ik dat wel zo heel fijn zou vinden en ik kan verklappen: mijn mening verschilt van geval tot geval. In de zomer, als het al wekenlang droog weer is geweest en we snakken naar een beetje verkoeling, dan kan het wel fijn zijn dat je de dikke druppels op de dakpannen hoort kletteren. En een buitje in de categorie ‘Rob de Nijs zingt er een liedje over’ kan ook wel een gezellig achtergrondgeluid geven. Maar toen het een paar weken geleden keihard regende en waaide vond ik er weinig gezelligs aan. Ik voelde me net het tweede van de drie biggetjes dat in een huisje van takkenbossen woonde en de wolf voor de deur had staan die blies en blies.
Steeds vaker gaat moeder natuur behoorlijk tekeer en zijn regenbuien oorverdovend voor mensen die onder een schuin dak slapen. Zulke nachten lukt het me niet om onafgebroken acht of negen uur lang de schone slaapster te spelen. Ik voel me eerder Dorothy die tegen haar wil naar Oz geblazen wordt door een orkaan.
Klimaatverandering brengt steeds extremer weer met zich mee en ik heb ook sterk de indruk dat ik tegenwoordig vaker ’s nachts wakker lig van de herrie dan tien jaar geleden.
En dat is op zichzelf ook weer reden om wakker te liggen want zonder acht tot negen uur onafgebroken slaap kan ik niet functioneren. Bij slaapgebrek voel ik me licht in mijn hoofd, ben ik duizelig, heb ik nog minder geduld dan anders en in het ergste geval krijg ik ook koorts. Dat is een leuke catch-22 als je in het ziekenhuis ligt waar ze je ’s nachts meerdere malen wakker maken en dan de deur van je kamer open laten staan en het licht aan laten. ‘U mag niet naar huis want u hebt koorts’
‘Ik heb koorts omdat ik slecht slaap hier en dat gaat pas over als ik weer thuis ben.’
‘Maar u mag niet naar huis want u hebt koorts.’

Maar goed, goed slapen is nu thuis ook niet meer gegarandeerd. Daarom een oproep: doe a.j.b. zo veel mogelijk om klimaatverandering tegen te gaan want zonder goede nachtrust sta ik niet voor mezelf in. Ik wil niet naar Oz geblazen worden maar gewoon met mijn Toto in mijn huisje wonen.
Hoe doe je ‘groen’?
– Eet geen dieren of zuivel
-Werk zo veel mogelijk thuis en laat de auto staan
-Nee, niet meer dan één keer per jaar het vliegtuig en liever helemaal niet
-Plant biologische planten voor de bijen
-Koop niet te veel nieuwe kleding (die heb je nu ook niet nodig want we gaan toch nergens naartoe)

Read Full Post »

De benen van Jill

Ik was vergeten hoe heerlijk het was. Er gingen weken voorbij zonder dat ik aan de president van de Verenigde Staten hoefde te denken. Er waren geen boze tweets, geen krantenartikelen die steeds hoger scoorden op de schaal van absurditeit maar er toch niet meer in slaagden om me te verbazen, geen beledigingen aan het adres van wereldleiders of bevolkingsgroepen. Als ik wil weten wat POTUS aan het doen is dan kan ik even naar zijn Instagrampagina gaan. Die staat vol met foto’s waarop hij documenten aan het ondertekenen is en screenshots van tweets die hij de wereld in heeft gestuurd. Tweets in onderkastletters met interpunctie en positieve woorden aan het adres van de trans-community, mensen die het slachtoffer zijn van racisme of de nabestaanden van gun violence. Want tja, het zijn nog steeds de Verenigde Staten.
Dat laatste werd van de week ook maar weer eens duidelijk toen er toch een schandaal leek te ontstaan. En wel over de kledingkeuze van de First Lady. Ah, dat kennen we nog uit de ‘regeer’periode van Trump: ophef over wat de echtgenote aantrekt. In zijn tijd was het één van de subtielere opgestoken middelvingers naar mensen met een geweten: tijdens een bezoek aan een detentiecentrum waar minderjarige asielzoekers (kleine kinderen zonder ook maar íets op hun kerfstok) droeg Melania een jas met op de rug de tekst ‘I really don’t care, do you?‘ (het kan mij echt niets schelen, jou wel?).
En dat terwijl republikeinen en masse flauwviellen toen Barack Obama tijdens zijn termijn ooit een keer een beige kostuum droeg in het Witte Huis want dat was disrespectful. Een pak moest zwart, grijs of donkerblauw zijn beweerden ze. Republikeinen hebben hun mond altijd zo vol over amendement dit en dat maar ik ben wel heel benieuwd of ze precies aan kunnen wijzen waar in de grondwet staat dat de kleurkeuze qua kleding voor de president aan banden moet worden gelegd vanwege het landsbelang.
Terug naar Jill, de huidige First Lady. Zij droeg een paar dagen geleden een panty met een werkje. Een ruitjespatroontje. Of een wybertje, het was namelijk een ruitje op z’n kant dus ik weet niet precies hoe je het noemt. Je noemt het in ieder geval géén netpanty want hij was niet ‘open’. Maar dat is wat de Republikeinen nu aan het schreeuwen zijn ‘fishnet stockings’. En dat het ‘tacky’ (ordinair) zou zijn.
Wat mij betreft hullen de Bidens zich beiden van top tot teen in lakleer, I really don’t care, zolang ze opkomen voor iedereen die de afgelopen vier jaar weggezet en gemarginaliseerd is vind ik het prima.
Het hele voorval deed me vooral denken aan een verhaal van mijn moeder. Ze waren eens op bezoek bij vrienden die twee jongere zoontjes hadden. Bij het afscheid nemen wreef de jongste met een vinger over het pantykousje dat mijn moeder aan had. Het had een werkje van kleine strikjes ‘Dag sexy dame’, zei het jongetje.
Het jongetje van toen is nu een beeldschone man van begin 30. Hij is kunstenaar en woont in Parijs. Zijn specialisatie is mode-illustratie. Wat een panty(kousje) al niet kan doen…

Read Full Post »

Mooie dingen en ander escapisme

Vorige week zaten de mijnheer en ik in de auto op de parkeerplaats van de IKEA te wachten op onze bestelling. Die zou naar de auto gebracht worden. ‘Ik vraag me af of ze het nu druk hebben’, zei de mijnheer.
‘Ik denk het wel’, zei ik. Ik heb namelijk sterk het vermoeden dat mensen in deze periode toch allemaal zo’n beetje hetzelfde gaan doen. Je zag het al een jaar geleden, aan het begin van de pandemie en het noodgedwongen thuisblijven, er kwam niet alleen een run op het wc-papier maar het meel en bloem was ook ineens overal op en een dag later werd Instagram overspoeld met foto’s van zelfgebakken zuurdesem- en bananenbrood.
Even later ontstonden de file’s voor de tuincentra want het was mooi weer, we mochten nergens heen en velen kwamen tot de ontdekking dat ze helemaal geen tuin hadden maar een soort parkeerplaats achter hun huis waar alleen een barbecue en een loungeset stonden. Ik hoop overigens van harte dat ook dit jaar weer vele tegels afgedankt zullen worden en we weer wat echte tuinen daarvoor terug krijgen.
En nu zijn we blijkbaar in de fase aanbeland waarop mensen zich er eindelijk toe kunnen zetten om een groter bed voor hun kind aan te schaffen en dat ook in elkaar te zetten of hun zolder op te ruimen en daar wat opbergdozen voor te kopen want ik kon wel bestellen bij IKEA, maar voor bezorging hadden ze geen tijd.
Zelf bestel ik voornamelijk twee dingen bij IKEA dit jaar: fotolijsten en opbergkratten (maar niet voor de zolder).
Weinig menselijks is mij vreemd want net als de rest van het land heb ik dit jaar meer geld dan anders besteed aan ‘woondingen’. Of, om het duidelijker te zeggen, ik heb half RedBubble leeggekocht aan art prints, posters en photographic prints. En die moeten natuurlijk allemaal een eigen lijstje, dat wisselt wel zo handig. Want wisselen doe ik. Zo’n beetje één keer per maand hangt er op diverse plekken in huis iets anders aan de muur en staan er andere dingen in de vensterbank. Nu we bijna nergens heen gaan en weinig mensen zien voldoe ik op die manier aan een behoefte aan change of scenery. Ik kan het van harte aanbevelen.
De opbergdozen heb ik nodig voor boeken, heel veel boeken. Ik las namelijk altijd al veel maar dat is niet minder geworden. Maar de bibliotheek is dicht. Al maanden. Dus ben ik de regionale winnaar geworden van de actie ‘steun je boekhandel’. Maar ja…waar laat je het allemaal? In kratten dus.
Het grappige is dat ik in deze tijd een hang heb naar young adult novels. Boeken waarin twee lieve jongens er uiteindelijk achter komen dat ze al een tijd verliefd zijn op elkaar, boeken waarin half fae koninginnen het kwaad verslaan, boeken waarin twee broers op monsters jagen of boeken over een vriendengroep die op zoek is naar een eeuwenoude Welshe koning die ergens begraven moet liggen (geen spoilers graag, ik begin volgende week in deel drie). Van de echte literatuur met een hoofdletter L geniet ik nog wel maar neem ik met mate tot me.
Ik heb blijkbaar behoefte aan wat escapisme. En als zo’n boek dan uit is kan het zijn dat ik op RedBubble fanart tegen kom, dat koop en er dan weer een nieuwe fotolijst voor besteld moet worden.
Ach, ik ben allang blij dat ik geen puberbed in elkaar moet zetten.

Read Full Post »

De boekverbrandingen zijn begonnen

Een paar jaar geleden moest ik er nog schamper om lachen: gepikeerde witte mensen in de VS verbrandden hun Nikes omdat Nike samenwerkte met Colin Kaepernick. American Football-speler Kaepernick, boegbeeld van stil protest tegen politiegeweld, was het gezicht geworden van hun nieuwe reclamecampagne. En bij rechte Amerikanen sloegen de stoppen door: ze maakten filmpjes waarin ze hun sportschoenen in de hens staken. Ik gniffelde, zette een kop thee en besloot mezelf op een paar nieuwe sneakers te trakteren. Inderdaad met zo’n woosh-teken aan de zijkant.
‘Dat zijn de Verenigde Staten’, dacht ik toen nog. Maar van de week zag ik een foto van een barbecue waarop een soort huisje van boeken stond. Wat was het geval: een mevrouw was boos op Saskia Noort vanwege een in AD verschenen column en daarom besloot die mevrouw om alle boeken van Noort die ze in huis had maar te verbranden. Ze was van mening dat dat ‘healing’ was. Ik ben benieuwd wat ze dan nu gaat lezen, Mein Kampf?
Onderwerp van de column was namelijk het feit dat Forum voor Demagogie (eerlijkere naam, bedacht door Pieter Derks) nu met acht zetels in de Tweede Kamer plaats kunnen nemen en dat dat mede te wijten is aan BN-er moeders en andere yoga-mutsen die op hen hebben gestemd ‘omdat ze het niet eens zijn met de corona-maatregelen’.
In haar column wijst Noort twee schuldigen aan: de media die de raaskallende kakker maar al te graag een podium geven omdat dat enerverende tv oplevert en spiri-types die hun bloedjes van kinderen het niet aan willen doen om een mondkapje te moeten dragen of zelfs een prikje moeten krijgen. Dat Thierry en zijn leger bruinhemden het niet zo hebben op kindertjes met een kleurtje van wie de ouders ongetwijfeld net zo veel houden als zij van hun eigen kinderen, dat boeit dan even niet, blijkbaar.
En dat is het probleem van politiek in soundbites. Stel dat er een partij zou zijn die ervoor zou pleiten de musea morgen weer open te gooien, dan zou ik eerst denken: ja!
En als ze er dan bij zouden zeggen dat mensen met blauwe of groene ogen en sproeten gratis naar binnen zouden mogen, dan zou ik denken ‘jippie!’ en een vriendin willen appen om iets af te spreken.
Maar als ik dan verder kijk en lees dat mensen met bruine ogen musea wat hen betreft niet in komen, dan is het NEE en kunnen ze op hun kop gaan staan met hun mooie beloften, maar mijn stem krijgen ze niet. Er is namelijk geen enkel excuus voor fascisme.
Of, zoals Saskia Noort in haar column schrijft: het is je ziel aan de duivel verkopen. ‘Hadden jullie echt een moederhart, dan had je gestemd op een partij die kiest voor een groene toekomst en kansen voor iedereen.’
Maar nee, ze beginnen liever alvast met de boekverbranding. Hebben ze enig idee hoe nadelig dat is voor de luchtkwaliteit? Wat mij betreft mag elke zweefteef die op FvD heeft gestemd zich verslikken in haar soy-chai latte.

Read Full Post »

Doe het maar niet op gevoel

Voor veel mensen zijn politiek en verkiezingen een geval van emotie, terwijl het een kwestie van logica zou moeten zijn. Mensen zeggen dat ze neigen naar een partij ‘maar er nog niet een goed gevoel bij hebben’, wat dat dan ook zou mogen betekenen. Of ze hebben iets tegen de lijsttrekker maar niet per sé iets tegen de partij maar nu weten ze het niet meer. Maar de lijsttrekker is alleen maar het gezicht, het gaat om de ideeën die een partij heeft. Als mijn lievelingsboek uitgegeven zou worden met een kaft die me niet aanstaat maar er is niets aan de inhoud verandert, dan is het nog steeds mijn lievelingsboek. Ik zou er dan alleen een andere kaft omheen doen (en in het geval van verkiezingen dus niet op de nummer 1 stemmen, maar dat deed ik toch al nooit).
En dan heb je ook nog de categorie mensen die nog steeds in oude frames gelooft. Als je ondernemer bent of je hebt een eigen huis dan móet je op de VVD stemmen, dat soort dingen. Of ‘wij stemden thuis nooit links, dus dat doe ik niet’. Of ‘ik ben christelijk opgevoed dus ik stem op een christelijke partij’.
Dat onafhankelijk onderzoek ooit heeft uitgewezen dat de SP juist de belangen van ondernemers het beste behartigt en dat zogenaamd christelijke partijen de laatste jaren dingen hebben gedaan waar Jezus heel hard van zou gaan vloeken dat willen die mensen niet horen.
En dan mogen die mensen blij zijn dat ze mij niet kennen want ik zou ze daar dagelijks aan helpen herinneren. Zo had ik ooit een vriendje dat dacht dat hij, nu hij een eigen huis had, VVD moest stemmen. Dat stond echter niet in het koopcontract en ik wist zeker dat hij zijn ziel niet aan het kapitalisme had verkocht dus ik zeurde net zo lang aan zijn hoofd tot hij een stemwijzer deed. En wat kwam daaruit?
‘Die SP van jou’ (ik was toen nog lid van de SP en vind dat nog steeds een hele goede partij), was het antwoord. Uiteindelijk heeft hij op de PvdA gestemd en ik kon daar prima mee leven, iets gematigder dan de SP past wel bij hem. Maar ik hoop dat hij heeft geleerd om niet meer te vertrouwen op frames en one issues. Je bent toch veel meer dan één ding?
Je bent misschien christen maar als dat voor jou betekent dat je ontwikkelingssamenwerking belangrijk vindt dan kan ik je op een briefje geven dat Liliane Ploumen je belangen beter zal behartigen dan Wopke Hoekstra. Zijn voedselbanken je een doorn in het oog, dan verwijs ik je graag naar Lilian zonder e op het einde.
Mijn eigen tactiek om te bepalen waar mijn stem naartoe gaat is iets ingrijpender maar wel zo rationeel. Ik weet in welke hoek ik zit en op welke partijen ik nooit zo stemmen (ik zou nooit stemmen op een partij met een religieuze signatuur omdat ik van mening ben dat politiek en religie strikt gescheiden moeten blijven en racisten sluit ik ook uit). Gedurende de regeerperiode houd ik bij wat de partijen waar ik mee sympathiseer stemmen met betrekking tot onderwerpen die ik belangrijk vindt (zoals bijvoorbeeld het opnemen van weeskinderen uit het vluchtelingenkamp in Moria om maar iets te noemen). Want politieke partijen kunnen nog zoveel zeggen maar je moet ook in de gaten houden wat ze dòen als het erop aankomt. Doen ze iets wat me niet zint dan gaan ze van de lijst af.
En dan blijven er voor mij eigenlijk maar drie partijen over: SP, GroenLinks en de Partij voor de Dieren. En dat kan voor jou natuurlijk heel anders liggen, maar maak een rationele overweging op basis van kennis in plaats van een ‘gevoel’ of een frame dat jou als kiezer reduceert tot één ding.

Read Full Post »

Wat vrouwen willen

Komende maandag, 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Ongetwijfeld gaat de commercie daarop inspelen met reclames voor chocola en bloemen waar je de vrouwen in je leven voor eeuwig gelukkig van zullen worden. Maar als je een rondvraag gaat doen onder vrouwen die niet in een reclame wonen, dan kom je tot een hele andere wensenlijst.
Voor iedereen die zich afvraagt wat ‘de vrouw’ wil, op Vrouwendag en elke andere dag van het jaar, heb ik een lijstje gemaakt.
◊We willen meer vrouwen in de Tweede Kamer, dus stem op een vrouw. En dan niet zomaar op de eerste of tweede vrouw op de lijst, maar doe het strategisch op de eerste vrouw die op een volgens de peilingen niet-verkiesbare plek staat (lees er meer over op stemopeenvrouw.com).
◊Beter nog: stem op een partij met een vrouwelijke lijsttrekker, de enige manier om eindelijk eens een vrouwelijke premier te krijgen. Ben je anti-racistisch en/of van mening dan de aarde onleefbaar wordt voor mensen als we op de neo-liberale voet verder gaan, dan is het niet zo moeilijk om op een vrouw te stemmen (Bij1 of Partij voor de Dieren). Vind je de Toeslagenaffaire het grootste schandaal van de afgelopen paar jaar, dan voel je je waarschijnlijk ook prima thuis bij een politieke partij met een vrouw op nummer 1 (SP of Bij1). Past de vriendelijke gematigde middenpositie bij je maar heb je vrouwenemancipatie hoog in het vaandel, dan stel ik je graag voor aan het nieuwe gezicht van de Partij van de Arbeid en geloof je nog steeds in marktwerking, vind je uitruilen van vluchtelingen uit kamp Moria geen bezwaar en vind je het geen probleem dat de zoon van de huisarts wel kan studeren maar de dochter van de melkboer niet meer omdat er geen studiefinanciering meer is, dan adviseer ik D66.
Wil je graag dat de dochter van de melkboer premier kan worden dan verwijs ik opnieuw naar de PvdA.
◊We willen dat mensen ermee ophouden intelligente vrouwen die de ruimte nemen om hun mening te verkondigen ‘heks’ te noemen. Waarom is dat überhaupt nog een scheldwoord? Wees liever bang voor de heksenjagers want die zijn er ook nog steeds en doen meer schade.
◊We willen een collega die zegt als: ‘Leuk dat je het even herhaalt, Wouter, maar volgens mij zei Annemarie dat net ook. Ik vind het trouwens een goed voorstel van haar.’ en ‘Thom, volgens mij was Hasne nog niet uitgesproken.’
◊We willen standbeelden. Leuk hoor, een borstbeeld van Marga Klompé in de Tweede Kamer, maar zet er ook een in de openbare ruimte. En ook één voor Els Borst graag. En zo kan ik nog wel wat vrouwen verzinnen die een standbeeld verdienen.
◊Gratis kinderopvang (voor drie dagen per week). Als ik me niet vergis van origine een idee van de SP
◊Gelijkwaardig ouderschapsverlof na de geboorte van een kind.
◊We willen de geillustreerde hardcover editie van een boek van de beste vrouwelijke fantasy-auteur van dit moment.
◊ Free Britney
◊ Respect Taylor Swift (en we willen haar album hebben om keihard in de auto mee te kunnen zingen op dagen dat we dat nodig hebben)
◊Puppies willen we, om te aaien. En ezetjes.
◊En dat kalfjes bij hun moeder mogen blijven

En mocht je die bloemen en chocola toch willen kopen: ik wil de nieuwe vegan Hands Off Caramel Seasalt en liever een potje met een bolletje erin dan een bos bloemen want bloemenwater gaat stinken. En pioenrozen zijn er nog niet volgens mij.

Read Full Post »

Polariserend

Het was een sprankelende kop boven het artikel (te lezen op Reddit en Open Democracy): Meet the first to found a political party in Europe. Erbij een foto van de vrouw in kwestie, een regenboogvlag in haar handen, tijdens een demonstratie. Ze ziet er veel jonger uit dan haar 50 jaar. In het artikel vertelt ze over de kwesties die leven in het Noord-Europese land waarin ze woont. Het heeft het imago progressief te zijn maar als je het vernislaagje eraf krabt dan valt dat best tegen. Ze noemt gevallen van police brutality (overmatig geweld gebruikt door politie, meestal tegen mensen van kleur), racial profiling (het stelselmatig zonder gegronde reden aanhouden van mensen van kleur) en het feit dat mensen van kleur ondervertegenwoordigd zijn in het parlement.
Deze voorbeelden -en de vrouw in kwestie- kunnen je bekend voorkomen. De vrouw in kwestie is namelijk niemand minder dan Sylvana Simons die in maart 2016 de politieke partij Artikel 1 oprichtte. Deze partij heet nu Bij1 en maakt grote kans om na de komende verkiezingen deel uit te gaan maken van de Tweede Kamer.
Als dat zo is dan is dat louter te danken aan de oprichters, leden en sympathisanten. Van de Nederlandse media hoeft Bij1 het namelijk niet te hebben.
Het kieskompas laat ‘Bij1’ niet zien als mogelijk resultaat omdat, zo zeggen ze, ze alleen partijen meenemen die al in de kamer zitten. Waarom staat JA21 (een neo-nazi-afsplitsingspartijtje dat pas is opgericht) er dan wel bij?
Ruud de Wild (dj en kunstschilder) interviewt in de aanloop naar de verkiezingen lijsttrekkers in zijn atelier. Maar niet Sylvana Simons want die is te polariserend, zei hij. Tja, er was een periode waarin de Partij voor de Dieren ook ver gek werd uitgemaakt, dus misschien moet hij nog even wennen, dacht ik. Maar vervolgens zag ik op social media dat Thierry Baudet en Geert Wilders wèl welkom waren.
Dan heb je wel een heel vreemde opvatting van de term ‘polariserend’. Volgens het woordenboek is de niet-natuurkundige betekenis van polariseren: het doen ontstaan of vergroten van tegenstellingen tussen mensen. Het uitvergroten van tegenstellingen tussen mensen van verschillende religies, bijvoorbeeld (PVV). Het vergroten van inkomstenverschillen (VVD). Het tegen elkaar opzetten van mensen die zich zorgen maken over klimaatverandering en mensen die gewoon heng-heng met een trekker willen doen (de nieuwste hobby van Thierry).
Als er één kieslijst is die zegt ‘iedereen hoort erbij’, dan is het wel die van Bij1. De partij voor de Dieren maakt zich sterk voor een Nederland dat goed toegankelijk is voor mensen in een rolstoel, Bij1 heeft een vrouw in een rolstoel op de kieslijst staan.
Bij1 staat voor radicale gelijkwaardigheid. En dat is misschien even schrikken voor sommige mensen na jarenlang aan de lippen te hebben gehangen van populistische engnekken. En dus doet de media hetzelfde met Sylvana als met bewijs dat er wel degelijk racisme bestaat in Nederland: vingers in de oren en zingen ‘la la het is er niet want ik kijk de andere kant op dus ik zie het niet’.
Gelukkig heeft Vrij Nederland het niet alleen aangedurfd om een groot interview met haar te plaatsen, maar haar ook omslagmodel gemaakt. Jarenlang was dit een no go in bladenland want een zwart model op de cover zou niet verkopen (ik weet het, dit gold vooral voor dames- en modebladen). Om het tegendeel te bewijzen heb een exemplaar gekocht. Noem me maar polariserend.

Read Full Post »

Witte lijst met nummer 37

Nee, dit is geen zogenaamd grappig ‘moet kunnen’-stukje over Chinese Nederlanders. Dit stukje gaat over de verkiezingen. Want nadat je als betrokken kiezer een politieke partij hebt gekozen die bij je wereldbeeld en toekomstvisie past (in het kort: wil je meer asfalt of wil je van dat mondkapje af en schone lucht en gelijkere kansen voor iedereen op deze aarde?), dan komt de vegan hamvraag: wie op de lijst?
Sinds jaar en dag stem ik op een vrouw. Omdat ik vind dat er meer vrouwen in de Tweede Kamer moeten en omdat vrouwen doorgaans harder hebben moeten werken voor het behalen van een positie en dus zeer waarschijnlijk competenter zijn dan de mannen die een soortgelijke positie bekleden. Maar welke vrouw dan? Dat hangt af van de partij die je op het oog hebt en hoeveel zetels die volgens de peilingen zal krijgen. Zeggen de peilingen 12 zetels, kijk dan naar de nummer 13 op de kieslijst. Is dat een vrouw, dan kies je die. Is dat geen vrouw, kijk dan naar de nummer 14. Is dat een vrouw, stem dan op haar. Als ze genoeg voorkeursstemmen krijgt kan zij namelijk de nummer 13 en 12 passeren en in de kamer terechtkomen.
Zo ging het vorig jaar met de vrouw op wie ik mijn stem had uitgebracht. Bijkomend voordeel van mijn keuze toen: ze kwam uit Friesland. Als je naar de kandidatenlijst van de Tweede Kamer kijkt zou je denken dat Nederland voor 70% uit Amsterdam bestaat en de rest van Nederland ook grotendeels randstad is. Geen wonder dat de problemen in Groningen ver van hun bed zijn. Die verdeling mag ook wel iets gelijkmatiger.
Maar als we het over ongelijkheid in de Tweede Kamer hebben is er één ding dat vooral in het oog springt. Het is er witter dan op de toppen van de Kilimanjaro. Sinds 2017 zit er geen enkele volksvertegenwoordiger van Surinaamse of Antilliaanse afkomst meer in de kamer. Turkse- en Marokkaanse Nederlanders zijn gelukkig goed vertegenwoordigd, maar als er wordt gesproken over de Pietenkwestie is er niemand meer aanwezig die er (wellicht) persoonlijk door geraakt wordt.
Dat zie ik graag anders. Maar de partij waar ik lid van ben heeft een behoorlijk witte lijst op de website staan. Alleen de nummer 37, één van de bekendere Nederlandse lijstduwer, heeft een Marokkaanse naam. GroenLinks doet het beter met op nummer 13 een man met Afrikaanse roots (en, leuk voor Arjen Lubach: ervaring in de ICT). Maar ja, wel een man. De nummer 18 dan, een Groningse met Afrikaanse roots? Maar komen er wel 18 mensen van Groen Links in de kamer? Misschien moet ik me toch maar eens gaan verdiepen in de lijst van Bij1, die is zonder twijfel kleurrijk…

Read Full Post »

De beschermende pappa-grap

Er is een hele waslijst met dingen die wat mij betreft aan het begin van het nieuwe jaar met het grof vuil mee hadden gekund. Het covid-19 virus natuurlijk, en daarmee gelijk ook alle viruswappies én de bio-industie. Genderongelijkheid, racisme, seksisme en homofobie en in het verlengde daarvan ook de ‘overbeschermende vader-grap’.
Hij is er in alle soorten en maten maar het is altijd een vader die overbeschermend is ten opzichte van zijn dochter en een vriendje dat daar de dupe van is. Laatst zag ik ‘m weer in een reclame: vader die tijdens het tanken een dreigende blik op de achterbank werpt waar een jongen de hand van zijn dochter vast heeft. De jongen laat van schrik los.
Waar slaat dit op? Is het jaloezie of bezitterigheid? Je dochter is je bezit niet en welke boodschap stuur je de wereld in als je genegenheid ten opzichte van haar afkeurt? En zeggen ouders die meer dan één kind hebben niet altijd dat liefde voor de eerste niet minder wordt als er een tweede bij komt? Dus waar slaat die jaloezie dan op?
In een (overigens zeer geestig) interview met late night show host Conan vertelde een acteur dat zijn 4-jarige dochter ‘used to like Brandan, now she says she loves Brandan…I don’t know Brandan…’ Dat laatste met een dreigende ondertoon. Ik moest er eerlijk gezegd zelf ook om lachen, totdat ik dacht: ‘wat nou als we het om zouden draaien?’
Wat nou als mijn (ex-)schoonmoeder(s) me met argusogen zouden hebben bekeken als die vrouw die hun zoon komt inpikken/corrumperen/het bed in sleuren en weet ik wat al niet meer. Dan zou de conclusie toch luiden dat die vrouw een beetje raar is?
Maar als ik heel eerlijk ben, en eens kijk naar de vriendjes die ik had, ze waren vaak verlegen, opgevoed met ‘de kerk’ en niet zelden afkomstig een dorpje (waar dan ook ter wereld), zouden die moeders nog best een punt hebben gehad. Maar voor de ‘eer’ van jongens hoeft niet gestreden te worden en zolang ik lief voor ze was en beleefd en aardig tegen de ouders namen ze die vrijgevochten VPRO-achtergrond van mij voor lief.
Waarom wordt dit ‘blijf van mijn dochter af’-gedrag van vaders dan wel normaal gevonden? Omdat vrouwen altijd de rol van onschuldig en lief meisje krijgen toebedeelt dat nergens van weet en van seks al helemaal niet? Of is het een kwestie van projectie en hoe de waard is vertrouwt hij zijn gasten: zijn die mannen bang dat die vriendjes net zulke eikels blijken te zijn als hijzelf? Dan moeten ze die wantrouwige blikken maar in de spiegel werpen. Want vaders, als je zelf jarenlang het goede voorbeeld hebt gegeven dan weten je dochters wel de juiste keuze te maken.

Read Full Post »