Ik geloof niet echt in het opleggen van gevangenisstraf. De veroordeelde wordt buiten de maatschappij gehouden (op kosten van de burgers van die maatschappij) en heeft het daarna nog veel moeilijker om volwaardig deel uit te maken van die maatschappij. Taakstraffen zijn veel effectiever als het gaat om rehabilitatie.
Ik weet het, ik ben een linkse bamboesok (geitenwollensokken zijn niet vegan), maar als je het mij vraagt is het enige doel dat je bereikt met gevangenisstraf, vergelding.
Toch was ik woensdagavond laat blij. Heel blij omdat gevangenisstraf werd opgelegd. Derk Chauvin, de politieagent die bijna tien minuten lang met zijn knie op de nek van een verdachte (die mogelijk met een vals biljet van 20 dollar had proberen te betalen in een winkel) had gezeten, was veroordeeld voor alle drie de aanklachten die hem ten laste waren gelegd.
Alle drie.
Minstens één had ik wel verwacht. Twee had ik gehoopt. Van alle drie had ik alleen durven dromen.
En laten we reëel zijn: dit is geen gerechtigheid. Dit is alleen vergelding, maar het is beter dan niets. En deze vergelding is voor een groot deel te danken aan Darnella Frazier.
Darnella, toen 17 jaar oud, is de jonge vrouw die de arrestatie van George Floyd filmde. En bleef filmen terwijl collega’s van Derk Chauvin (zelf politie dus) de politie belden omdat ze niet wisten hoe ze hem moesten stoppen. Cops were calling the cops on the cops.
Ze bleef filmen terwijl ze zich waarschijnlijk op dat moment heel bewust was van het feit dat haar huidskleur dezelfde was als die van Floyd en niet leek op die van Chauvin.
Ze heeft een filmpje gemaakt dat ik niet eens kijken kan. En ik hoef dat ook niet want daar help ik niemand mee. Zij kon wel iemand helpen en deed dat ten koste van haar eigen veiligheid en mentale gezondheid.
Sommige mensen vinden het onterecht dat George Floyd het symbool is geworden van de Black Lives Matter beweging omdat hij geen halve heilige is, onzin natuurlijk, mensenrechten moeten voor iedereen gelden, maar wellicht kunnen deze mensen zich wel vinden in een zaligverklaring van Darnella Frazier.
Terwijl ik nog wat verder nadacht over de termen gerechtigheid, genoegdoening, compensatie en vergelding, kwam het nieuws naar buiten dat het hele kabinet Rutte III wist van de toeslagenaffaire en ervoor gekozen heeft informatie achter te houden voor de Tweede Kamer. Dat is strafbaar.
De suggestie dat Rutte maar eens behandeld zou moeten worden als iemand die afhankelijk is van een uitkering en ergens ‘geen actieve herinnering aan had’, namelijk flinke boetes moeten betalen omdat een formulier verkeerd is ingevuld, was niet genoeg. Excuses hebben we niet gehoord. Ergens verantwoordelijkheid voor nemen heeft Rutte nog nooit gedaan, of het nu gaat om coronabeleid of iets anders, hij trekt zijn handen ervan af alsof hij alleen maar in Den Haag is om broodjes te smeren. Me dunkt dat dit ook een geval is waar rehabilitatie niet meer mogelijk is dus rest er alleen gevangenisstraf.
En intussen hebben de slachtoffers van de toeslagenaffaire nog geen cent van hun eigen geld teruggezien. Waar blijft de vergelding?
