De koek is op-blogpost voor EcoGoodies

Het is die éne gedenkdag in het jaar die altijd veel te vroeg komt en ook steeds iets eerder. Dit jaar is ie ook alweer voorbij gevlogen: Earth Overshoot Day. De dag waarop de koek op is: alle natuurlijke hulpbronnen die de aarde in een jaar produceert zijn op dat moment opgebruikt. Maar ja, dan hebben we nog een stukje jaar over. En dat stukje jaar wordt steeds iets langer.
Ik schreef er een blogpost over voor EcoGoodies.

Read Full Post »

support your local planet-blogpost voor EcoGoodies

Support your local planet, zag ik op de website van een T-shirtmerk. Die slogan is zo grappig als ie waar is, vooral nu.
Lees mijn meest recente blogpost voor EcoGoodies hier.

Read Full Post »

Schone lucht is van levensbelang-blogpost voor EcoGoodies

Meer dan ooit is schone lucht nu van levensbelang. Dat zeg ik niet, dat zeggen wetenschappers uit 40 verschillende landen. Je leest er alles over in mijn nieuwe blogpost voor EcoGoodies.

Read Full Post »

Wat je niet ziet bestaat niet?

Het overgrote deel van het aantal liters water dat je op een dag gebruikt (zo’n 4000!) komt niet uit je eigen kraan maar wordt ver weg gebruikt. Je leest er alles over in mijn meest recente blogpost voor EcoGoodies.

Read Full Post »

Wilde marjolein

De mijnheer en ik maakten gebruik van het extra lange weekend door flink wat werk te verrichten in de tuin. Als wij zeggen ‘tuin’ dan bedoelen wij niet een betegeld plaatsje met daarop één sneue pot verlepte bloemen, een aluminium ‘loungeset’ en een enorme barbecue, nee, dan bedoelen wij een dichtbegroeide wildernis vol bijen en mussen.
Maar er mochten nog wel wat meer plantjes bij. ‘Met die moet je uitkijken’, zei ik tegen de mijnheer. Hij draaide het potje om om te kijken of er wellicht al een bij zich tussen de blaadjes verstopt had, maar nee. ‘Hoezo?’
‘Nou, dat is wilde marjolein, kijk maar, staat ook op het kaartje.’
‘Dan maar niet naast het ruigklokje planten zeker.’
‘Nee, dat is vragen om problemen.’
Even later houdt hij een plant van een meter hoog vol roze klokjes omhoog. ‘Hé, als ze ruzie krijgen met z’n allen, hoe noem je deze dan?’
‘Bakkelei.’
‘Ja, goed zo.’
Ik vind akelei een hele mooie naam voor één van de mooiste planten die er bestaat (andere favorieten zijn vingerhoedskruid, ridderspoor en malva). In het Engels wordt het ook wel ‘granny’s bonnet’ genoemd. Oma’s mutsje dus. Ik moet gelijk denken aan de oma van roodkapje, die had zo’n mutsje op, en aan ‘to have a bee in your bonnet’, een Engelse uitdrukking voor geïrriteerd zijn. Gaat vaak vooraf aan bakkeleien. En een bee in my granny’s bonnet, dat heb ik wel hier. Het is één groot bijenparadijs hier. Een groot contrast met de buren waar niet eens één pot met verlepte bloemen buiten staat. Gelukkig ook geen barbecue.

Read Full Post »

Wat Wangari Maathai kan, kan jij ook-blogpost voor Ecogoodies

Als kind heb ik een keer mijn vader gefopt. Wist ik veel dat je daar ook een Nobelprijs mee kan winnen….(nieuwe blogpost voor EcoGoodies)

Read Full Post »

Wat zijn waterlinzen nou eigenlijk?-Blogpost EcoGoodies

‘Wat mogen vegans eigenlijk wèl eten, gras?’
Nou, gelukkig is er wel meer om uit te kiezen dan alleen gras, en binnenkort komt daar nog een nieuw soort ‘gras’ bij: waterlinzen. Maar wat zijn dat nou eigenlijk? Eén hint: eenden slobberen ze al jaren. Je leest er alles over in mijn nieuwe blogpost voor EcoGoodies.

Read Full Post »

De bijtjes verdienen ook biologisch eten

Soms denk je enorm goed bezig te zijn maar laat je tóch nog wat steken vallen: wanneer je je tuin vol zet met plantjes uit het tuincentrum. Oeps… Hoe het beter kan lees je in mijn nieuwe blogpost voor EcoGoodies

Read Full Post »

Stem je provincie groen!

Deze woensdag mogen we weer stemmen. Lekker belangrijk? Ja echt wel, je leest er alles over in mijn nieuwste blogpost voor EcoGoodies .

Read Full Post »

Zondvloed

‘Als gepensioneerde ben ik blij met de opwarming van de aarde want na de korte winter is er niks leukers dan weer buiten in de tuin mijn krantje te lezen en mijn koffie te nuttigen’, schreef Hans Vlaming in een ingezonden brief die via diverse social media gedeeld is.
Hans werd de baby-boom tegenhanger van de klimaatspijbelaars. Mensen schreven dingen als ‘na hem de zondvloed, en dat zal ook gebeuren al maakt hij dat zelf niet meer mee’.
Ik vraag me vooral af welke krant hij leest, dat hij dat met een gerust hart buiten in de zon kon doen in februari. Ik vermoed de Telegraaf.
Ook het woord ‘winter’ verwarde me. Ik herinner me een lange herfst en een beetje sneeuw op dagen dat het helemaal niet zo koud was, maar winter? Ik voel me net Jon Snow want ik verwacht dat de winter er nog steeds aan zit te komen.

‘Hij zal wel geen kleinkinderen hebben’, schreven sommigen. Maar daar ben ik niet zo zeker van. Kortzichtige mensen zijn kortzichtige mensen en die steken, ook als ze (klein)kinderen hebben gewoon hun kop in het zand of wijzen naar een ander en zeggen ‘maar hullie doen het ook’ en mensen met een moreel kompas doen het juiste juist niet uit eigenbelang (of dat van hun kleinkinderen). En ja, ik heb ook buiten in de zon gezeten (maar niet tussen 12 en 3 uur ’s middags) en letterlijk en figuurlijk mijn ogen even gesloten. Maar zonder kopje koffie (wist je dat voor de productie van een kopje koffie net zoveel water nodig is als voor twee tot drie douchebeurten?) en met een dubbel gevoel. Daarom ben ik wel blij dat domme gans  Hans zijn zondvloed alsnog tijdens zijn leven heeft gekregen.
Het regent al dagenlang flink, dus alle bijen-plezierende plantjes die ik tijdens de mooie dagen in de grond heb gezet maken het goed. Ik kan ze goed zien vanuit de woonkamer waar ik ‘De kanarie in de kolenmijn’ zit te lezen met het geluid van de regen die tegen de ramen slaat op de achtergrond.

Read Full Post »