Mensen die geen woke-woordenboek in de kast hebben staan hebben er wellicht nog nooit van gehoord: micro-aggressions. Je zou ze het beste kunnen omschrijven als ‘jij hoort er niet bij-speldenprikken’. Als je er wel ‘bij hoort’ vallen ze je waarschijnlijk niet op, maar als ze je buitensluiten dan kan het behoorlijk pijn doen.
Een micro-agression kan varieren van jezelf niet terug zien in reclames of tv-programma’s (omdat jij niet wit bent of niet hetero), steeds weer de vraag moeten beantwoorden waar je ècht vandaan komt of wanneer het ‘even koffie halen voor deze klant’ jou steeds ten deel valt omdat jij toevallig een van de weinige vrouwen bent die in het bedrijf werken.
Zelf kan ik me nog goed herinneren dat (en we hebben het hier waarschijnlijk over het jaar 1999) een HBO-docent vroeg ‘wie van de jongens’ haar even kon helpen want ze wist niet hoe ze de videospeler moest bedienen. Waarop ik, die diezelfde ochtend nog mijn eigen videorecorder even op wintertijd had gezet omdat mijn vriend met zijn HTS-diploma dat altijd zo’n gedoe vond, een beetje ontplofte. Vermoedelijk zei ik zoiets als ‘waarom vraagt u niet gewoon om iemand met technisch inzicht? Jongens zijn er niet automatisch beter in dan meisjes want technisch inzicht zit niet in je piemel.’ En vast nog iets over het nieuwe millennium dat eraan zat te komen (ik had toen nog hoop dat het in de 21e eeuw allemaal beter zou gaan qua gendergelijkheid, schattig hè?).
Mijn medestudenten (vooral de meisjes) vonden dat ik me niet druk moest maken. Ik ben het er niet mee eens, ik had me juist veel drukker moeten maken want dit soort shit gebeurt nog steeds.
Onlangs kwam met rapport uit over de vervuiling die de Hoogovens (tegenwoordig Tata Steel) veroorzaken in de omliggende gemeenten. De GGD had moeders geadviseerd om in geval van grafietregens kinderen hun handen extra te laten wassen na het buitenspelen.
Moeders. Want die gaan natuurlijk over het schoonhouden van kinderen. Kinderen die twee vaders of een alleenstaande vader hebben, die hoeven hun handen niet te wassen. Ook de pensionado-opa die op woensdag op Thijmen past, is blijkbaar geen verzorgende die erop toe dient te zien dat een kind schoon en gezond blijft.
Deze micro-aggressie prikt aan twee kanten. De ene kant is: vrouw, jij bent verantwoordelijk voor de kinderen. Wat onzin is want in veel gevallen is er ook nog een andere ouder. En de andere kant is, als jij geen moeder bent ben jij geen echte ouder. Wat natuurlijk net zo ridicuul is. Er zijn gezinnen die uit twee vaders bestaan, er zijn oppasoma’s en pleegouders.
Ik mis mijnheer Aart, die zijn praatjes als professor Fetze Alsvanouds altijd begon met: ‘Beste ouders, beste opvoeders…’
