They killed my mother
They took our magic.
They tried to bury us.
Now we rise.
Dat is alles wat er op de achterflap van het boek staat en dat, in combinatie met de voorkant, was meer dan genoeg om erin te duiken. Vooral ook omdat onlangs bekend is geworden dat er een tv-serie gemaakt gaat worden van de Legacy of Orïsha boekenserie.
De goede verstaander leest van alles in dit eerste deel van de young adult serie: de strijd tussen twee groepen waarbij een gepriviligeerde minderheid de macht in handen heeft en de meerderheid uitscheld (iedereen die halverwege de jaren ’90 het nieuws volgde weet wat ik bedoel), een jongere die een zware taak toebedeeld krijgt, vooroordelen die gedurende het verhaal vervagen en een vleugje Hunger Games. Oh, en niet te vergeten magie. Magie die verdween na de genocide waarbij Zélie’s moeder vermoord is. Is magie voor altijd verdwenen of is er een kans dat het ooit weer terugkeert?
Genoeg ingrediënten voor een super-spannende young adult novel, maar ik moet zeggen dat ik merkte dat tijdens het lezen mijn gedachten regelmatig afdwaalden. Ik zat niet écht in het verhaal. Dat komen doordat het perspectief zo’n beetje per hoofdstuk verandert zodat je uiteindelijk vier point of view personages hebt. Hierdoor vroeg ik me met regelmaat af ‘in wiens hoofd ik nu weer zat’. En verder vond ik het wat diepgang missen. Echt heel spannend werd het daardoor niet. Ik voelde niet enorm mee met Zèlie, haar broer en Amari en haar broer. Hoewel ze wel sympathiek zijn. Ik ga dus zeker de serie kijken en laat me gewoon verrassen hoe het verhaal verder gaat na boek één.
