kort verhaal-joggingbroek

Read Full Post »

Heeft u klachten?

Ze blijven het maar vragen tijdens die persconferenties: ‘Heeft u klachten?’
Nou die heb ik wel. Ik vind dat de taal die gebruikt wordt in de persconferenties onduidelijk is. Ik vind dat er wel een paar minuten besteed had mogen worden aan het juist en hygiënisch gebruik van een ‘neus-mondmasker’: sommigen dragen het ding onder hun neus wat natuurlijk geen zier helpt en stoppen het na gebruik in hun jaszak waar het natuurlijk lekker kan gaan zitten broeien tot de volgende keer dat ze het er weer uittrekken (tenzij ze het verliezen en het zwerfafval wordt), waarbij ze met hun handen natuurlijk alle kanten aanraken, ook die kant die mogelijk is blootgesteld aan het virus.
Ik heb ook een klacht over de slordige dictie van Rutte. Hij heeft het vaak over ‘nuuwe’. Dan hoor ik ‘nu we maatregelen’ en verwacht ik nog een rest van een zin in de trant van ‘gaan invoeren’. Maar hij bedoelt ‘nieuwe’. Maar dat kan hij na een jaar nog steeds niet uitspreken. Lekker verwarrend.
Verder heb ik ook klachten over het feit dat een groot deel van Nederland nog steeds van plan is om over iets meer dan twee weken op de corrupte kapitalistenbende van Rutte te gaan stemmen. Daar heb ik heel veel klachten over.
En ik heb dus ook een klacht over de terugkerende zin ‘Hebt u klachten’, meestal uitgesproken door Hugo de Jonge. Die zin is vaag en multi-interpretabel.
Op de brief die bij het stembiljet zit dat ik van de week in de bus kreeg staat het duidelijker (en met verduidelijkende pictogrammen) ‘heeft u last van’ : hoesten, verkoudheid, verhoging of koorts, benauwdheid, niet goed kunnen ruiken of proeven? Laat dan een ander voor u stemmen.
Gebrek aan empathie verlies van uw moreel kompas of een raar spraakgebrek waardoor u de ‘ie’ niet meer uit kunt spreken zijn geen probleem, daar kunt u gewoon VVD mee stemmen.

Read Full Post »

Uitgesproken stukje stof

Afgelopen zondag stonden ze zelfs in De Hout in mijn eigen stad: wappies die fel tegen mondkapjes zijn. Er hingen zelfs spandoeken waarop beweerd werd dat de mondkapjesplicht ernstige mishandeling is. Want, zo stond er, zo krijg je geen zuurstof. Ik heb zelf helemaal niet het idee dat is geen zuurstof krijg als ik een stukje stof voor mijn mond draag, maar als ik die wappies zo bezig zie dan denk ik inderdaad dat hun hersenen te kampen hebben gehad met zuurstofgebrek.
Anderen noemen zo’n onschuldig stukje stof een muilkorf en zeggen dat we monddood worden gemaakt. Apart, ik ben juist een stuk uitgesprokener als ik mijn mondkapje draag.
De meeste mensen die de supermarkt in lopen vallen in één van de twee volgende categorieën: lichtblauw wegwerp-ding of zwart wasbaar kapje. In Italië zag je tot mijn verbazing overigens bijna uitsluitend categorie 1, ik had wat meer creativiteit en expressie verwacht.
Maar zo heel af en toe zie je een uitzondering, een mondkapje met bloemetjes erop of een batik-printje. En ik weet dan gelijk: my kind of people. Ik vind zo’n stukje stof op je gezicht namelijk een uitgelezen kans om iets meer van je persoonlijkheid te laten zijn. Mijn mondkapjes zijn namelijk nogal uitgesproken. Zo heb ik er één met boerderijdieren en de tekst ‘friends not food‘ erop, een Black lives matter kapje, eentje van Harry Styles in een jurk, eentje met gendergelijkheids-icoon Ruth Bader Ginsburg en een met twee zoenende mannen erop. Wen d’r maar aan, zeggen mijn mondkapjes.
Maar blijkbaar ook ‘this face is a safe space’, zo bleek laatst. Een paar weken geleden liep ik namelijk een theewinkel binnen met een mondkapje voor met daarop een illustratie van twee van mijn favoriete literaire personages. De ene is wit en non-binair, de ander een man met een Midden-Oosterlijk uiterlijk. Samen houden ze een regenboogvlag vast. Achter de toonbank van de theewinkel stond een beeldschone jongeman met een mondkapje met batik-patroon voor. My kind of people. Hij keek me blij verrast aan. Misschien omdat ik ook een anders-dan-anders mondkapje voor had, misschien omdat hij die regenboogvlag leuk vond. Of misschien omdat hij gewoon een hele lieve positieve jongeman was. We hebben in ieder geval een leuk gesprek gehad over het York Museum (ik had een York Castle tas om mijn schouder). Ik voelde me allesbehalve mishandeld of gemuilkorfd en hij volgens mij ook niet.

Read Full Post »

kort verhaal-corona #7

Read Full Post »

Italiaanse Toestanden

Bij de uitdrukking ‘Italiaanse toestanden’ denk ik altijd aan een restaurant in de Jansstraat waar ik weleens met een vriendin naartoe ging. Dankzij de open keuken kon je altijd volop meegenieten van alles wat op z’n Siciliaans in het honderd liep, Dinner and a show noemden we het en wachten gerust iets langer op onze pizza en citroentaart. No problema
Italiaanse toestanden zijn synoniem voor chaos, misverstand en veel handgebaren. Maar wellicht is dat imago wat achterhaald, net zoals het idee dat de Verenigde Staten het land of the free zou zijn.
De mijnheer en ik zijn net terug van twee weken Italië en ik kan niet anders zeggen dat er discipline heerste.
Ok, van ‘persoonlijke ruimte’ hebben ze nog steeds niet gehoord, laat staan van social distancing. Maar dat kan ook komen doordat die in Italië is vastgesteld op één meter in plaats van anderhalf (het lijkt mij handiger om die in zuidelijke landen vast te stellen op twee meter en in noordelijke op anderhalf, dan komen we zo ongeveer op hetzelfde uit). Maar in elke winkel word je begroet door een pompje desinfecterende gel (soms met een persoon eraan vast) en bij Gucci zelfs door een temperatuurscanner (geen koorts, ik mocht me aan de tassen gaan vergapen). En iedereen draagt gewoon een mondkapje. Geen gezeur, geen geblaat over ‘muilkorven’, gewoon kapje op. Daarbij vergeleken is het hier in Nederland een anarchistische ongeorganiseerde Janboel.
Het viel me alleen een beetje tegen dat de meesten van die saaie lichtblauwe wegwerpdingen droegen. Daarbij vergeleken zorgden de mijnheer en ik voor wat Italiaanse flair met onze ontwerpen van RedBubble…

Read Full Post »

Wat we kunnen leren van Famke Louise

De afgelopen twee weken heb ik in Italië doorgebracht (waar het qua corona stukken veiliger toeven is dan hier, maar dat terzijde). Nieuws over ons ‘lekker eigenzinnige’ landje bereikten ons mondjesmaat via social media.
Wat we wel mee hebben gekregen is de rel rondom een aantal ‘bekende’ Nederlanders die beweerden dat ze ‘niet mee mee’ zouden doen met de corona-maatregelen en #friedepiepel riepen. Ik dacht eerst nog dat het iets met ‘ein bißen Friede’ te maken had (tja, we hadden onderweg naar Italië in Zwitserland overnacht), maar het moest free the people zijn.
De ‘bekende’ mensen wilden de vrijheid om zich aan de regels te onttrekken en zo anderen de ultieme vrijheid te geven: de dood. Want als er één manier is om je aan alle maatschappelijke regels te onttrekken dan is het wel door er gewoon tussenuit te knijpen. En die kans is best groot als je covid-19 krijgt.
Er kwam behoorlijk wat kritiek op de friedepiepel-people, maar die leek zich vooral te concentreren op Famke Louise. Ik heb het filmpje vluchtig langs zien komen en volgens mij was ze de jongste en één van de weinige vrouwelijke deelnemers. De ideale zondebok dus. Vrouwtjes wegzetten als dom en labiel kent namelijk een eeuwenoude traditie (en ik weet hoe dol velen zijn op traditie). En intussen blijven Mentaal instabiele Theo en Thomas Berggeit lekker buiten schot.
En je zult mij niet horen beweren dat Famke Louise het buskruit heeft uitgevonden maar velen kunnen nog wel iets van haar leren. Zodra haar wordt uitgelegd dat ze het bij het verkeerde eind heeft en dat haar acties negatieve gevolgen hebben dan zegt ze ‘sorry’ en zet ze zich in voor de goede zaak. Dat was zo na haar verkiezing tot ‘Dom Bontje’, ze maakte een documentaire in samenwerking met de Bont voor Dieren en dat is nu ook weer zo.
Arjen Lubach had misschien nog wel de beste analyse: het filmpje bewees maar weer hoe slecht het gesteld is met het onderwijs maar voor Famke Louise is het in ieder geval niet te laat om te leren en dat geeft ze zelf ook toe.
Wat ik nou nog graag zou willen weten; is het nou Fèmke of Fàmke?

Read Full Post »

#JOMO

‘Hoe kun je een introvert persoon twee keer blij maken? Je nodigt ze eerst uit voor een leuke activiteit en belt ze later op dat het niet door gaat.’
En zo valt voorjaar/zomer 2020 voor mij heel goed samen te vatten. Want ja, ik vind het best jammer dat ik Oleta Adams nu niet heb gezien in de Philharmonie of Gregory Porter in de Ziggo Dome, maar het niets hoeven was ook wel weer lekker. Het was elke keer een beetje alsof me een avond vrijaf was gegeven: nee, je hoeft je niet in ‘iets leuks’ te hijsen en een avond lang te stressen of je buik zich wel rustig gaat houden en dan pas áchteraf ‘het heel leuk te hebben gevonden’, je mag gewoon in je joggingbroek een film kijken op de bank.
En het mooie van dit alles is: iedereen zit op de bank naar een film of serie te kijken. Of een boek te lezen (de aandelen Netflix zijn de pan uit gestegen maar mensen zijn in deze corona-tijd vooral meer gaan lezen). Dus je hebt geen last van FOMO (fear of missing out). Iedereen plaatst foto’s van de bloemetjes uit hun tuin, van hun zelfgebakken bananenbrood of van hun huisdier dat ook niet weet wat het overkomt.
Ik weet dat er vreselijke dingen gebeuren in de wereld en dat er helaas veel mensen ziek zijn of vrezen dat te worden, maar ik kan niet ontkennen dat ik wat JOMO ervaar: joy of missing out. Een beetje thuis keutelen, een boswandeling maken en zo af en toe voorzichtig even een winkel in, zolang het er niet te druk is. Het ‘van alles moeten omdat het er nu eenmaal is’ is er vanaf.
Het enige probleem is dat ik nogal schuw ben geworden voor de weg terug. Ok, we zijn een keer corona-proof uit eten geweest en dat was heel fijn, maar voor de bioscoop kunnen we ons maar nauwelijks van de bank hijsen.  En mijn yoga-juf heeft me ook nog maar één keer terug gezien en dat was niet eens voor een les maar voor een lomi lomi massage.
Misschien zit ik wel in een sterk verlate puberteit waarin ik me afzet tegen een ouder die altijd zei ‘Ga eens wat doen, ga eens naar buiten’.
Als compromis ging ik als kind dan maar in de tuin zitten lezen. Dat was buiten èn iets doen. Dat ga ik zo ook maar weer eens doen. En dan vanavond weer verder met ‘Gran Hotel’ en het nieuwe seizoen van ‘The Sinner’ op Netflix.

Read Full Post »

kort verhaal-yoga

Read Full Post »

Woord van het jaar 2020

Dat is 2020 een apart jaar is, daar is iedereen het ongetwijfeld over eens. En ongewone jaren brengen een heleboel nieuwe woorden met zich mee (waarvan het nog maar afwachten of we ze in gewonere jaren nog zullen gebruiken). We kunnen er nu al over speculeren wat het woord van het jaar zal worden. Quarantaine zal het niet worden, want dat bestond al. Al betekent het letterlijk ‘periode van 40 dagen’ en hebben velen veel langer dan die 40 dagen (al dan niet verplicht) binnen gezeten.
Coronakapsel lijkt me een goede kandidaat: je hebt er gelijk een beeld bij van uitgroei en dode puntjes. Of van een boblijn die niet helemaal gelijk meer loopt omdat de achterkant geknipt is door een thuis-onderwezen kind ter invulling van ‘creatieve vorming’.
Mondkapjesmoe is ook een leuke, maar ik denk dat ik ‘m ter plekke heb verzonnen toen ik de demonstratie zag van mensen die weer terug willen naar het ‘oude’ normaal en tegen een 1,5 meter-samenleving zijn.
Het maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit welk woord het gaat winnen, zo lang met maar niet ‘persco’ is. Ik krijg vreselijk de kriebels van dat woord. Het slaat ook nergens op: het doet me denken aan perssinaasappels en bloemencorso, maar niet aan een persconferentie.
Ik ben ook altijd bang dat ze me tijdens een ‘persco’ ‘info’ gaan geven, in plaats van echte informatie. Als je te belabberd bent om het hele woord uit te spreken dan denk ik dat je me ook niet hoog genoeg acht om de gehele waarheid te kunnen behappen. Daarnaast vind ik de ‘afko’ ‘persco’ ook vrij onverstandig. Hele volksstammen kinderen zullen nu denken dat het ‘perscoferentie’ is in plaats van pers-con-fe-ren-tie. En ze hébben vermoedelijk allemaal al een taalachterstand omdat ze het haar van hun ouders moesten knippen in plaats van dictee te oefenen.

Read Full Post »

kort verhaal-corona #6

Read Full Post »