Denk als een monnik-Jay Shetty

Ik heb het nooit geweten, maar voordat ik een jaar oud was dacht ik al als een monnik: ik vroeg bij alles ‘waarom?’ En ‘dat is nu eenmaal zo’ vond -en vind- ik niet goed genoeg.
Maar dat wil niet zeggen dat Jay Shetty, auteur van ‘Denk als een monnik’ mij niets meer te leren had. De Britse Jay volgde ooit een opleiding in iets waar hij veel geld mee had kunnen verdienen in The City (het Londense zakencentrum). In plaats daarvan ging hij drie jaar in een ashram wonen om monnik te worden. De lessen die hij daar leerde -waaronder de les dat zich geheel terugtrekken uit de maatschappij toch niet zijn pad was- deelt hij nu via podcasts, als coach en nu door middel van dit boek.
Jay stimuleert je om kritisch te denken, om je af te vragen waarom je wil wat je denkt te willen. Wat zijn je drijfveren, wat zit erachter, voor wie doe of wil je dit eigenlijk.
Frappant vond ik het stuk waarin hij omschreef wat ik zelf ook onlangs ontdekte: routine en structuur zijn juist goed voor de creativiteit. Ik had nooit een planning voor de dag omdat ik eigenlijk maar zelden iets ‘moet’. Maar dat zorgde ervoor dat ik een groot deel van de dag maar wat aanlummelde. Nu ik een uur rust heb ingebouwd in mijn werkdag ben ik de tijd eromheen veel productiever. En hopelijk ook creatiever.
Maar zijn belangrijkste boodschap in deze tijd is misschien nog wel die van ‘een brede kijk op het leven’. Verruim je bewustzijn, verbreed je horizon en de pijn zal minder worden.
Dat lijkt me een mooi streven voor iedereen die alleen maar kan kijken naar de negatieve invloed van een lockdown op hun eigen leven heeft. Mensen die roepen ‘ja maar ik wil uit eten’ terwijl er mensen zijn die niet eens te eten hebben. Mensen die roepen ‘ja maar ik wil mijn vrienden knuffelen’ terwijl er mensen zijn die sommigen van hun vrienden nooit meer kunnen knuffelen.
Als er ooit een juiste boek op de juiste tijd was, dan is dit het wel. Ik kan het van harte aanbevelen aan iedereen die ‘De meeste mensen deugen’ met veel plezier hebben gelezen.
Wordt het meer, zou Jay zeggen. Wat dat betekent? Dat lees je op pagina 254 van het boek.

Read Full Post »

kort verhaal-yoga

Read Full Post »

zeer kort verhaal-yoga

Read Full Post »

Niet zo yoga

De yoga-les is afgelopen. We vouwen alle dekentjes op en pakken de grote bolsters om ze terug te leggen in de kast. Voor mij staat een vrouw die, ik kan het niet anders omschrijven, de hele boel in één worp erin kwakt. De dekens scheef en bovenop dekens van een andere kleur, de bolsters dito en met de achterkant naar voren. Ik weet dat de eigenaresse van de studio blij wordt van dekens en kussens op kleur, en als ik heel eerlijk ben kan ik dit zelf gewoon niet aanzien, dus leg ik alles even goed voordat ik mijn eigen kussens een dekens in de kast leg. Recht. En zodanig dat de spullen die een ander gebruikt heeft er ook nog in passen.
Vervolgens doe ik mijn jas aan en zet mijn schoenen alvast op de mat. Straks zal ik als een gemankeerde ooievaar met één voet op de mat mijn schoen aan mijn andere voet wurmen. We ‘mogen’ namelijk niet met onze buitenschoenen in de studio lopen, vandaar het gehannes. Maar eerst pak ik nog even mijn tas zodat ik alles heb en gelijk de deur uit kan. Maar in de drie seconden dat ik mijn tas pak heeft zij haar schoenen naast de mijne gegooid en gaat zelf de geknakte kraanvogel uitvoeren. Er zit weinig anders op dan even te wachten. Al denk ik wel: als ik jouw spullen niet had opgeruimd dan was ik nu al de deur uit geweest.
Als ze klaar is schopt ze mijn schoenen eerst omver en gaat er daarna bovenop staan. Terwijl ze de deur open doet, doet ze het nóg een keer.
‘Je staat nu voor de derde keer op mijn schoenen’, zeg ik. Maar ze hoort me niet, of doet net alsof, en loopt de deur uit.
Ik weet dat het bij yoga gaat om ‘in jezelf keren’ en naar je eigen lichaam luisteren, maar ik geloof niet dat deze ‘na mij de zondvloed en schijt aan de rest van de wereld’ onderdeel uitmaakt van het achtvoudige pad. 

Read Full Post »

In de nacht

Laatst vroeg ik via mijn Facebookpagina naar familie-uitdrukkingen en wijze raad die mijn volgers ooit gekregen hadden. Vorige week donderdag moest ik ineens denken aan een gevleugelde uitspraak uit mijn eigen familie. Op donderdagavond gaan vriend en hondje naar behendigheids-les en ik ga naar yoga, beide lessen beginnen om een uur of 7 en ik ben ongeveer om half 9 thuis, de mannen iets eerder. Na thuiskomst eten we. Niet alleen omdat yoga met een volle maag niet zo’n goed idee is maar ook omdat er simpelweg geen tijd is vóórdat we de deur uit moeten. Bovendien eten we normaal gesproken om half 8 en kunnen mijn darmen beter tegen een uurtje later dan tegen ruim een uur eerder.
Toevallig hadden we het vorige week over eten en hoe de anderen dat doen op donderdag. Eéntje eet er in twee delen: om 6 uur iets en bij terugkomst iets, de meesten eten vóór de les. En ik, ik neem om half 7 een sinaasappel en spoed me na de les naar huis, naar mijn keukenprins. Deze week had vriend echter wat ruzie met het recept van Aangenaam Thuis en duurde het allemaal wat langer dan gepland: om half 10 kreeg ik mijn dampende bord in handen.
Mijn grootouders hadden vroeger een slagerij (in de Teding van Berkhoutstraat) en met het opruimen en schoonmaken aan het einde van de dag kwam het wel voor dat ze later aten dan gepland. ‘Nou, we vreten weer in de nacht’, mopperde mijn oma dan. Ik betwijfel of ze ooit zo laat heeft gegeten als wij die donderdag…

Read Full Post »

Eigen training

Het is zondagmiddag, ik heb mijn yogamat uitgerold en volg de DVD yoga core training van Rodney Yee. Een pittige workout en als Rodney wil dat ik voor de zesde keer in downward facing dog ga staan besluit ik dan ook om er even een serie warrior poses doorheen te gooien en op een later punt de DVD weer te volgen. Als ik in Virabhadrasana III sta (op één been met de handen naar voren gestrekt, de houding waarin Shiva het hoofd van Daksha weggooit) komt vriend thuis van zijn rondje hardlopen. Hij werpt een blik op het tv-scherm, waarop Rodney weer in een omgekeerde hond staat, en op mijn houding. ‘Je bent net Roemer tijdens een les agility’, zegt hij. ‘Die volgt ook gewoon de route die hij zelf het leukst vindt.’

 

Read Full Post »

Broek

Ken je ze, die win-acties op Facebook waarvoor je een foto van een product moet delen? Heb je je ooit afgevraagd of er wel eens iemand iets wint? Dat hoef je je nu niet meer af te vragen want ik won vorige week een yogabroek van Venice Beach bij Yogakledingonline. En hij is lekker warm, vooral rond de enkels. Commentaar van vriend: ‘Oh fijn want je hád nog helemaal geen yogabroek…’
Nou, nog geen grijze. Of in ieder geval nog geen lánge grijze (het 7/8-model ligt toch echt tot het voorjaar in de kast hoor). 

Read Full Post »

Ra Ma Da Sa Sa Say So Hung

Van alle Yoga-stromingen is Kundalini misschien wel de meest mystieke: de nadruk ligt op ademhaling, meditatie en mantra’s. De asana’s (houdingen) zijn vooral bedoeld als voorbereiding op het ‘zitten’ en chanten (opzeggen van mantra’s). Dat klinkt allemaal heel erg zweverig en ingewikkeld, maar in haar boek ‘Kundalini Meditatie’ legt operazangeres en yogi Kathryn McCusker aan de hand van kleurrijke illustraties en foto’s uit waar het bij Kundalini allemaal om draait: om ademhaling en het wakkerschudden van de slang.
Volgens de leer van Kundalini ligt er aan de basis van ieders ruggengraat (ter hoogte van je eerste chakra) een opgerolde slang te slapen. Die kun je wakker schudden door de ‘prana’ (levensstroom) op de juiste manier door je lichaam te laten stromen. En ontwaakt de slang, dan geeft dat een oneindige voorraad energie. En wie wil dat nu niet? Bovendien staan er ook uitgebreide meditaties in het boek, zoals een meditatie om het immuunsysteem te versterken, een meditatie om een depressie te overwinnen en een helende meditatie. Die laatste is mijn favoriet en ik chant nu dagelijks Ra Ma Da Sa Sa Say So Hung.

Kundalini Meditatie

Naast instructies omtrent het toepassen van Kundalini geeft het boek ook informatie over de oorsprong van deze vorm van yoga. ‘Kundalini meditatie-Activeer de oneindig krachtige Kundalini-energie’ is een mooi vormgegeven boek dat geïnteresseerden enthousiast zal maken om te beginnen met Kundalini en dat in de kast van de doorgewinterde yogi in het wit (de kleur van Kundalini-beoefenaars) niet mag ontbreken. En het fijnste is: ik mag er twee weggeven. Laat me weten waarom jij dit boek graag wil hebben en maak kans!

Read Full Post »

Inca-ontbijt

Als crohnpatiënt probeer ik altijd goed op mijn voeding te letten. Veel water en groene thee drinken en er voor zorgen dat ik genoeg vezels binnen krijg. Dat lukt niet altijd. In groenten zitten vezels en vitaminen, maar juist van het eten van groenten krijg ik veel buikpijn. Daar heb ik nou weer helemaal géén last van als ik chocola eet…
Maar als ik in bladen iets lees over supergezond eten, detoxen of andere dingen die een weldadig effect op je darmen hebben, dan hoop ik altijd dat dat ook voor mijn darmen geldt en waag ik me er in veel gevallen aan.
De laatste tijd gaat het redelijk goed met mij, ik heb nog wel last van mijn crohn, na het eten moet ik rustig uitbuiken en van groente krijg ik bijna altijd krampen, maar ik heb verder geen ernstige dingen. Het enige waar ik ‘last’ van heb is een opgezwollen buik. Het doet geen pijn, maar ik vind het gewoon niet mooi. Ik wil een plattere buik. Dus toen ik in een tijdschrift voor Yogi’s (mensen die aan yoga doen) las over ontslakken met quinoa, wilde ik daar meer over weten.
Quinoa is een graan dat 5000 jaar geleden al het basisvoedsel was van de Inca’s. Het gaf hen, volgens de overlevering, zoveel kracht en energie dat het door de Spaanse overheersers werd verboden. Hmm, gezond én een tikje, verboden, klink als iets voor mij. Maar waar haal ik dat spul? De gewone supermarkt heeft het vast niet.
Een beetje onzeker vroeg ik in de biologische winkel om de hoek: “Heeft u ook Quinoa?” Dit bleek geen vreemde vraag en van Spaanse restricties habben ze in deze winkel ook geen last. “Ja hoor” zei de vrolijke eigenaresse, en gaf mij een paars met blauw gekleurde zak. ‘Proef het graan van de Inca’s’ stond er op. Het kon niet missen. Dat moesten we maar eens doen.
Dus stond ik op zondagochtend om negen uur 1 deel quinoa met twee delen water 10 minuten te koken in een pan. Daarna moest er nog een banaan in stukjes bij en een mix van sesamzaad, zonnebloempitten, lijnzaad en pompoenpitten. Ik verdeelde het over twee schaaltjes, deed er wat honing en een scheut yoghurt over en liep er mee naar de slaapkamer. Vriendlief lag nog te slapen en was zich van geen Inca bewust.
Maar de geur het kopje koffie dat ik ook heb meegenomen maakt hem wakker. “Wat is dat?”, vraagt hij, als hij het bakje yoghurt voor zijn neus krijgt. “Inca ontbijt”, zeg ik. “Oh”, zegt vriend, alsof dat een volkomen normaal antwoord is. En lepelt zijn bakje leeg. “Lekker” is het oordeel.
De rest van de week eten we elke ochtend ons Inca ontbijtje, maar van detoxen merk ik nog niet veel. Ik vraag aan vriend wat hij er van vindt. “Lekker spul, maar ik heb het idee dat ik de hele week niet gepoept heb.” Volgens mij werkt het bij ons niet zo goed.
De laatste dag van onze quinoa kuur voel ik me niet zo lekker. Vriend heeft, zoals gewoonlijk, heerlijk avondeten gekookt. Ik krijg een bord voor mijn neus met daarop witte rijst, salade en kip die een uur in de oven heeft gestoofd met ketjap, ketchup en vijf Chinese kruiden. Mijn hoofd zegt tegen mij ‘Dit is heel lekker, dit moet je eten’, maar mijn lijf zegt: ‘Bah, eten! Niet doen’. En dan komen de krampen in mijn buik. Ineengedoken zit ik op de wc en daardoor komt mijn maag in de knel. Snel moet ik kiezen: op de wc blijven zitten of me omdraaien om er in te kunnen spugen. Toch maar het laatste. En daar komen de quinoa en de banaan weer terug. Misschien wel van de hele week. En als je zoiets weer terug in je mond hebt gehad, dan heb je wel gegeten en gedronken, dat kan ik je wel vertellen. Vanaf nu is quinoa een ‘no go’.
De volgende morgen dus maar weer een lekkere boterham met E-nummers (zo noemde een vroegere collega zijn boterhammen met chocoladepasta). En die avond heb ik een lekkere salade gemaakt met couscous, munt van eigen balkon en stukjes kip. Hele lekkere kip, die had in de oven gestoofd met ketjap, ketchup en Chinese 5 kruiden mix…. Die hadden we nog over.

Read Full Post »

Pippa heeft het niet zo op Chinees…

http://www.yoga-winkel.nl/een-nieuwe-oefening.html

Read Full Post »