Zoals dat gaat met series, die wil je binge-kijken. Dus ben ik in afwachting van de verfilming van het eerste Nina Borg-boek maar gelijk begonnen met het lezen van het tweede boek: ‘Een stille dood’. Geen titel (of omslag) waar ik normaal gesproken voor zou vallen, maar ik wist wie het geschreven hadden dus dook ik er vol enthousiasme in.
Op het omslag stond de wervende tekst ‘beter dan het eerste deel’, en daar wordt ik altijd heel sceptisch van, maar in dit geval loog de blurb niet. Het eerste deel was goed en origineel maar het tweede deel is nog een stuk spannender. ‘Een stille dood’ deed me denken aan de serie 24, qua snelheid, tijdsdruk en verschillende spannende verhaallijnen die tegelijk plaatsvonden en uiteindelijk allemaal bij elkaar kwamen.
In de periode haar man Morten twee weken op een booreiland verkeert zal Nina niet actief zijn voor ‘het netwerk’, de groep artsen en verpleegkundigen die illegalen helpt. Maar dan wordt ze gebeld door een zieke collega: of ze toch niet even langs kan bij een groep kinderen die een soort buikgriep lijkt te hebben. Zelf kan hij niet want hij is ook ziek. En wat doe je dan als je dochter toch niet met je praat en je zoon bij een vriendje logeert… Maar al snel blijkt dat het helemaal niet om buikgriep gaat. En wat heeft een Hongaarse rechtenstudent daarmee te maken? En de oude, gepensioneerde ambtenaar en zijn wereldvreemde vrouw?
Net als het eerste deel leest de tweede thriller over Nina Borg lekker vlot en makkelijk weg. Ik hoop van harte dat Kaaberøl & Friis net zo beroemd en succesvol zullen worden als Sjöwall en Wahlöö en dat ze nog veel, heel veel boeken mogen schrijven. En wanneer beginnen de audities voor de serie?
Een stille dood-Kaaberbol & Friis
14 januari 2015 Door kimindepen
Plaats een reactie