Ooit, zo rond mijn 20e, woonde ik samen met een andere mijnheer. Hij was 11 jaar ouder dan ik en in de periode dat we samenwoonden waarde er een soort ‘trouwvirus’ door zijn vriendengroep. We waren bij zo’n drie, vier bruiloften samen te gast en nadat we uit elkaar waren waren we nog ieder apart te gast bij de bruiloft van een vriendin die ik heb ‘overgehouden’ aan onze relatie.
Bij bruiloften horen tegenwoordig ook vrijgezellenfeesten. Zo zijn we in die tijd een keer met een groepje naar Artis geweest waar we ook gepicknickt hebben. Dat was voor de eerste bruiloft, en dat was een origineel idee en een leuke dag. Voor een ander feestje kan ik me nog herinneren dat we (de vriendinnen van de jongens die bij elkaar op de HEAO hadden gezeten, want dat was de gemene deler van het groepje) bij elkaar kwamen om te bespreken wat we zouden gaan doen. Ik opperde bonbons maken en iemand suggereerde een les salsadansen. Mijn reactie was in de trant van ‘vergeet die stomme bonbons, laten we gaan salsadansen!’
Helaas had ik niet het overwicht dat ik later in het onderwijs op mijn leerlingen had want aan het einde van de avond werd er besloten tot bloemschikken.
Ik was daar even stil van. Wat bloemschikken betreft ben ik net Bert Visscher (het schikt me niet) dus ik zei ‘Sorry, ik kan niet. Ik ben 21.’ Of ik zei dat ik moest werken (ik had een zaterdagbaantje naast mijn studie) en dat ik me ’s avonds bij het eten wel bij hen zou voegen.
Twee weken geleden was het mijn beurt om het feestvarkentje te zijn. Ik was natuurlijk heel benieuwd wat mijn vriendinnen voor me hadden verzonnen maar met een balletjuf als ceremoniemeester en een ‘paardenmeisje’ als getuige vermoedde ik wel dat het iets actievers zou worden dan bloemschikken.
De eerste aanwijzing die ik kreeg was een mooie kaart met daarop een vogeltje met een hooggehakt schoentje in zijn snavel. ‘Heb je al een idee wat we gaan doen?’ vroeg één van mijn vriendinnen die in het complot zat. ‘Ja, op hoge hakken vogels aaien’, zei ik. Een paar dagen voordat het zover was kreeg ik het kledingadvies voor de dag: een jurkje en hoge hakken. Zouden we dan….
Ze kwamen me om 3 uur halen, op de fiets togen we naar een ruimte waar Pilates op het bordje naast de deur stond en toen ze hoorde dat ik niet wist wat we gingen doen zei de juf nog even dat er zo een paaldanspaal naar binnen gereden zou worden maar ik trapte nergens in: we kregen salsa-les!
Tijdens het eten (tapas natuurlijk) vroeg ik mijn vriendinnen of er veel verschillende ideeën de revue hadden gepasseerd. ‘Ja’, zeiden ze, ‘we gaan zo nog bloemschikken.’
‘En mozaïeken!’
‘Servies beschilderen!’
Echt niet, we bestelden gewoon nog meer wijn. Olé
Bloemschikken
3 juni 2016 Door kimindepen
[…] via Bloemschikken — Kim in de pen blogt […]
[…] 10. Bloemschikken […]
[…] Omdat ze plannen aan het smeden waren voor mijn vrijgezellenfeestje (waarop we niet gingen bloemschikken) hadden ze een What’s app groepje met elkaar. In dat groepje schreef schoonzusje dat ze op […]