Tijdens mijn vakantie in Schotland kocht ik een boek dat me door het algoritme van Waterstones werd aangeraden, iets met ‘witch’ in de titel. Eenmaal weer thuis zag ik op GoodReads een boek met een heel mooi omslag voorbij komen. Ook iets met ‘witch’ in de titel. Toen ik ze beide in huis had realiseerde ik me dat ik gelukkig niet twee keer hetzelfde boek had gekocht maar dat ik wel kort na elkaar twee boeken van dezelfde, voor mij onbekende, auteur had aangeschaft.
Ik begon met het ‘oudste’: ‘The witch’s Heart’. Ik pakte mijn nieuwste boekenlegger, met Loki erop, en een Loqi tote om het boek in te bewaren als ik even niet aan het lezen was, en begon met lezen. Al snel bleek dat Loki één van de hoofdpersonen was…freeky...
Hoofdpersoon van het verhaal is Angrboda: de moeder van een aantal van Loki’s kinderen. Maar is zij wel Angrboda…of is Angrboda slechts één van haar identiteiten? Haar verhaal begint waar dat van vele vrouwen eindigde: bij een verbranding. Een straf die haar door Odin is opgelegd omdat zij niet al haar geheimen met hem wilde delen. De vrouw die ze was: Gullveig, verbrandt maar wordt herboren. Bijna geheel intact. Ze heeft alleen geen hart. Tot er een vreemde man komt, een giant, die haar niet alleen laat lachen maar haar ook haar hart teruggeeft.
Met een vrouw die misschien in een eerder leven de moeder van alle wolven was en een genderqueer shape-shifting soort-van-godheid als hoofdpersonen is ‘The Witch’s Heart’ een aanrader voor iedereen die houdt van magische romans zoals Madeline Miller’s Circe.
Kim in de pen blogt 