Something old

Onze bruiloft in juni zal in weinig opzichten traditioneel zijn. Geen sleep, geen sluier, geen kerk en geen mannen in zwarte pakken. De bruidegom gaat trouwens zelf op z’n prins Claus (geen stropdas). Maar aan één traditie wil ik me wel gaan houden, voor veel geluk moet ik op mijn trouwdag hebben something old, something new, something borrowed, something blue and a silver sixpence in my shoe.
Mijn ‘something old’ vond ik een aantal maanden geleden bij mijn vader thuis toen we op zoek waren naar de trouwring van mijn moeder (die we ook gevonden hebben, ik weet alleen nog niet of of ik die wil laten omsmelten om te gebruiken voor mijn eigen ring), het is een gouden hangertje met een diamantje erin en het is van mijn oma geweest.
Zij was de oma met wie we sinterklaasfeest vierden, bij wie we in de straat Sint-Maarten kwamen lopen en met wie ik toen ik groter was dagjes weg ging of gewoon bij in de tuin kwam zitten met mooi weer. De oma voor wie ik dit schreef.
Dit hangertje droeg ze vaak, vooral de laatste jaren van haar leven toen ze grotere, zwaardere kettingen niet lekker meer vond zitten. Vanaf juni zal ik ‘m dragen. En dat zou ze mooi hebben gevonden want, ondanks dat ze niet van voortrekken hield heb ik altijd geweten dat ik haar favoriete kleinkind was en toen ze overleed vertrouwde een vriendin van haar aan mijn moeder toe ‘Lina zei, ‘ik hou van alle kleinkinderen, maar met Kim, dat is bijzonder.”
Ik wilde ‘m eigenlijk dragen aan een kettinkje dat van mijn moeder is geweest maar daarvan was een schakeltje kapot en dat bleek niet te repareren omdat het geen edelmetaal was. Daarom heb ik samen met mijn vader bij edelsmid Henny Soesbergen een nieuw kettinkje erbij uitgezocht en nu ligt ie, schoongemaakt en wel, te glimmen in een doosje en te wachten op de dag dat ie er weer uit mag. Samen met something new, something borrowed, something blue en een silver sixpence.

Read Full Post »