The Dutch House-Ann Patchett

Zelden heb ik een boek in handen gehad waar zoveel zorg aan de buitenkant is besteed: een motief van Delfts blauwe tegeltjes op snede en voor het omslag heeft de auteur zelf een kunstenaar in de arm genomen die op basis van een beschrijving een olieverfschilderij heeft gemaakt van een personage. Jammergenoeg is er minder aandacht besteed aan de inhoud. En dan bedoel ik niet het verhaal zelf, dat is net zo mooi als ik van andere romans van Ann Patchett gewend ben, maar de zinsloop en, doodeenvoudig, het typewerk. Soms ontbreekt er een woord in een zin of staat er een letter te veel in een woord. Dat kàn een keer gebeuren, ook als er vele ogen over een tekst heen zijn gegaan, maar in dit boek kwam het een keer of 5, 6 voor. En als je, zoals ik, een boek in een dag of 3, 4 uitleest, dan is het meer dan één keer per dag dat je een zin drie keer opnieuw leest omdat je brein registreert dat er iets niet klopt. Heel erg jammer want het haalt je uit het verhaal dat, zoals gezegd, erg mooi is.
Point of view character Danny woont samen met zijn oudere zus Maeve en hun vader in een monumentaal huis in Pennsylvania. Het wordt ‘The Dutch House’ genoemd omdat het ooit toebehoorde aan een welgestelde Nederlandse familie van wie de portretten nog steeds aan de muur hangen, naast de met Delftsblauwe tegeltjes versierde schouw. Hun moeder heeft zich nooit thuis gevoeld in het huis en verdween toen Danny jong was. Hoewel hij nog een vader had en het huis werd bestierd door twee zussen die kookten en wasten en dol waren op de kinderen, is zijn zus Maeve altijd de belangrijkste persoon in zijn leven geweest. Als op een dag hun vader een nieuwe, jonge vrouw mee naar huis neemt raken ze hem, en het huis, steeds meer kwijt.
Maar ze hebben elkaar en hun herinneringen, als blijft dat huis een grote rol spelen in hun leven.
Zoals altijd weet Ann Patchett een mooi verhaal te vertellen dat blijft boeien en waarin je alles dat gepresenteerd wordt voor waar aanneemt.
Maar ik weet nog steeds niet hoe ik dat huis voor me moet zien: een trapgevel als een grachtenpand? Een ‘buiten’ in de stijl van het Mauritshuis? Een jaren ’30 doorzonwoning of een Rietveld huis? Maar misschien doet dat er ook niet toe.

Read Full Post »

De vakantiebibiliotheek

Ik ben net terug van vakantie en zit nu te typen tussen onuitgepakte tassen met boeken (heel veel boeken, vooral uit de tweedehands winkels van Oxfam en Amnesty), maar ik wilde jullie niet de #literairewoensdag

onthouden. Daarom deze week even kort en krachtig (maar dan wel vier keer). Een greep uit de vakantiebibliotheek.

The hypnotists love story- Liane Moriarty Liane Moriarty is één van mijn favoriete vakantie-boek-auteurs, ze schrijft vlot en met humor en vaak zit er zowel een vleugje romantiek als suspense in haar romans. Dit is niet mijn favoriet van haar (ik denk dat dat ‘What Alice forgot’ is), maar nog steeds de moeite waard. Extra leuk is dat de hoofdpersoon hypnotherapeut is en één van mijn vriendinnen dat ook is. Ik ben benieuwd of zij ook zo vaak domme opmerkingen en vragen naar haar hoofd krijgt. Toch eens vragen…

The magician’s assistant-Ann Patchett Sinds Elizabeth Gilbert schreef of verhalen die, bij gebrek aan aandacht, op zoek gaan naar een andere auteur, ben ik geïnteresseerd in het werk van Ann Patchett. En ik ben Elizabeth Gilbert daar erg dankbaar voor want elk boek van Ann Patchett dat ik tot nu toe heb gelezen is prachtig. The magician’s assistant stond op de plank in de cottage waar we verbleven, en daar staat ie nu nog steeds, maar ik ging wel naar huis met een hardcover-editie van de nieuwste roman van Ann Patchett (gewoon gekocht in een boekhandel, niet gejat uit het huisje). 

Boudica-Manda Scott- Een dikke pil van ruim 600 bladzijden, maar ik schoot er doorheen. Dit eerste deel van een kwartet (heet dat zo bij boeken?) vertelt het verhaal van een jonge strijder die op 12-jarige leeftijd haar eerste vijand doodt en als ze 40 is de opstand tegen de Romeinse bezetters zal lijden: de Keltische koningin Boudica. Spannend, bruut en mooi. Extra leuk was het dat we in de tweede week van onze vakantie dicht bij de muur van Hadrianus zaten en diverse plekken hebben bezocht waar de Romeinen hun sporen hebben achtergelaten.

The heart’s invisible furies-John Boyne- Deze vuistdikke roman (701 bladzijden) kocht ik vorig jaar in een Oxfam winkel voor twee Pond, en dat was een koopje, want wat een verhaal was dit! Het begint vlak na de Tweede Wereldoorlog met een jonge vrouw die wordt uitgestoten uit het kleine dorp in Cork waar ze woont omdat ze ongewenst zwanger is en het eindigt pas na het referendum dat heeft gezorgd voor algemeen huwelijksrecht in Ierland (het openstellen van het huwelijk voor partners van gelijk geslacht). En wie je dènkt dat de hoofdpersoon is, blijkt het na het eerste hoofdstuk niet te zijn). 

 

Read Full Post »

State of Wonder-Ann Patchett

In haar boek ‘Big Magic’ beschrijft Elizabeth Gilbert een opmerkelijke gebeurtenis. In een turbulente periode in haar leven was ze bezig met het uitwerken van een roman over een vrouw die een geheime relatie heeft met haar baas en door omstandigheden voor hem afreist naar het Amazonegebied om iemand die daar verdwenen is terug te vinden.
Maar Elizabeths eigen leven gooit roet in het eten en het lukt haar niet om de roman te voltooien.
Groot was haar verbazing toen haar vriendin Ann Patchett haar een poosje later vertelde dat ze een roman aan het schrijven was over een vrouw van middelbare leeftijd uit Minnesota (die verliefd is op haar baas) die voor hem afreist naar het Amazonegebied.
Dat is geen genre hè, mensen. Het is niet zo dat in de gemiddelde boekwinkel naast de kast met memoires en autobiografieën een kast te vinden is met romans over vrouwen uit Minnesota die in het Amazonegebied vermiste mensen op proberen te sporen. Volgens Elizabeth Gilbert is dit verhaal het bewijs dat verhalen een auteur zoeken. En als de auteur geen tijd heeft, dan zoeken ze een ander.
En de muze heeft er waarschijnlijk goed aan gedaan want het resultaat is ‘State of Wonder’, een boeiende roman van Ann Patcett van wie ik eerder Commenwealth heb gelezen.
‘State of wonder’ begint met een brief, een korte brief waarin een onderzoeker die al jaren aan het werk is in het Amazonegebied, schrijft dat Anders, de collega van hoofdpersoon dokter Marina Singh, tijdens zijn verblijf in de jungle is overleden. Omdat de brief zeer weinig informatie geeft en Anders’ weduwe graag meer wil weten en haar baas (met wie ze dus in het geheim een relatie heeft) nog steeds niet weet hoe het er met het onderzoek voor staat, reist Marina af naar het Amazonegebied en ontdekt daar veel meer dan ze had verwacht.
‘State of wonder’ is een aanrader voor iedereen die graag ver reist vanuit zijn luie stoel, voor wie van psychologische romans met een beetje vaart houdt en voor liefhebbers van romans met goed uitgewerkte vrouwelijke personages. Ik ben in ieder geval blij dat de muze niet heeft opgegeven. 

Read Full Post »

Commonwealth-Ann Patchett

In haar boek ‘Big Magic’ vertelt Elizabeth Gilbert dat ze ooit een idee voor een roman in de kast legde omdat ze geen tijd had om het uit te werken. Ze was verbijsterd toen ze jaren later in gesprek was met vriendin en collega Ann Patchett en tot de ontdekking kwam dat zij op precies hetzelfde idee gekomen was en de roman waar Liz geen tijd voor had aan het schrijven was.
Door dit voorval werd ik nieuwsgierig naar Ann Patchett en haar werk. ‘Commonwealth’ is de eerste roman van haar die ik lees (en nee, het is niet die waar Elizabeth Gilbert over schreef, dat is State of Wonder) en toevalligerwijs is het haar meest autobiografische werk.
Het verhaal begint met een man die onuitgenodigd op het doopfeestje van de dochter van een collega verschijnt en verliefd wordt op de moeder van de baby, wat lijdt tot de ontbinding van twee huwelijken en het ontstaan van een samengesteld gezin met zes kinderen.
In het tweede hoofdstuk zit de inmiddels volwassen baby uit het eerste hoofdstuk (Franny) in het ziekenhuis naast haar vader (die inmiddels een jaar of 80 is) terwijl hij chemo toegediend krijgt.
De roman springt heen en weer in de tijd en vormt zo een familiedrama in 9 bedrijven zonder dat het te zwaar wordt. Centrale figuur is Franny, die als twintiger een relatie heeft met een gevierd auteur. Nadat zij hem heeft verteld over haar jeugd gebruik hij elementen daaruit -met name een tragische gebeurtenis die het gezin tekende- voor één van zijn romans. Is het dan nog wel háár verhaal en welke invloed heeft het op de andere betrokkenen, met name haar stiefbroertje?
Commonwealth is een prachtige roman die ik iedereen aan kan raden. Ik vind het een raadsel dat het niet is genomineerd voor een grote prijs.

Read Full Post »