Nadat het something old is geregeld (geleend, opgedoken, geërfd) is het tijd voor something new. Dat is niet zo moeilijk, voor een bruiloft worden meestal heel veel nieuwe dingen aangeschaft. In ons geval bijvoorbeeld een polaroid camera en wat gekheid (zoals snorren, vlinderbrillen en strikjes) op een stokje zodat gasten foto’s kunnen maken van elkaar voor in het gastenboek. En oh ja, de kleding die we aantrekken. Maar zo’n beetje het allerlaatste wat ik heb aangeschaft, en nu dus het nieuwste is, zijn mijn schoenen. Ik hád natuurlijk al wel schoenen, schoenen die ik in de uitverkoop had gekocht en tot dusverre aan heb gehad tijdens het passen van wat uiteindelijk mijn jurk werd, maar gaandeweg het ‘opbouwen’ bleek dat de kleur toch niet perfect was en moest ik op zoek schoenen in een andere kleur. En dat was nog niet zo makkelijk.
Bijna 20 jaar geleden werkte ik in een schoenenzaak waar we ook een collectie bruidsschoenen verkochten. Ik heb toen zelfs één paar laten kleuren (toevallig in de kleur waarin ik nu ook weer schoenen zocht) en liep dus menig zaterdag op hooggehakte bruidsschoenen in de winkel. Ik bedacht me toen al dat als ik ooit zou trouwen ik waarschijnlijk éérst vier paar schoenen aan zou schaffen en dáár dan een jurk bij uit zou zoeken. Maar dat liep iets anders. Ik moest ‘op het laatst’ (ok, nog ruim een maand voor de bruiloft) nog op zoek naar schoenen in de juiste kleur. De sandalen die ik ooit had laten kleuren kon ik niet gebruiken want die had ik ooit aan gehad tijdens een wolkbreuk in Bretange en ik kan vertellen: daar kunnen ze niet zo goed tegen. Mijn voeten hadden een heel modieus kleurtje gekregen en mijn schoenen waren ineens gespikkeld als een zwam. Ik wilde dus nu ook géén satijnen bruidsschoenen laten kleuren. Wat als het regent op mijn trouwdag? Bovendien vind ik ze dan waarschijnlijk té gekleed en niet zo goed passen bij mijn jurk.
Googelen resulteerde in een aantal hits met pumps in de goede kleur maar die hadden dan stilettohakken van 9,5 cm en een heel dun zooltje. Ik zie mezelf al op mijn muil gaan op de Grote Markt omdat ik met mijn hak tussen de kinderkopjes blijf steken of halverwege de ceremonie mijn schoenen uit schoppen omdat de bal van mijn voet in brand staat. Andere hits waren schoenen van twee tientjes (hoe zien die er in het echt uit? En waarom zijn ze zo goedkoop?) of dingen met een kurken sleehak.
Van twee vriendinnen van mijn vader kreeg ik, op zijn verjaardag, de tip om eens bij colori te kijken. En hallelujah: mooie schoenen, veel kleuren en ook nog keuze uit drie modellen met diverse hakhoogtes.
Ik kon dus kiezen uit drie modellen in de juiste kleur waarvan er één gelijk afviel omdat ik de hak te laag vond en de voorkant te puntig. Helaas was dat de enige die in mijn maat op voorraad was maar van de andere twee was er van de éne nog één paar in Rotterdam (where else?) en het andere model zou (zeer waarschijnlijk) over een paar weken weer leverbaar zijn. Gewoon, om het een beetje spannend te maken.
Welke het geworden is zien jullie binnenkort, ik kreeg ze een paar weken later thuisgestuurd, mét een leuk kaartje en een armbandje in de kleur (nee, ik zeg niet welke) erbij. Hartelijk dank colori!
Something new
20 mei 2016 Door kimindepen
[…] via Something new — Kim in de pen blogt […]
[…] week voor de bruiloft (tja, taart, kaarten, eten en draaiboek in mijn hoofd en nog op jacht naar schoenen ) maar eens met afdeling burgerzaken gebeld om te vragen hoe lang ik ‘er over na moest […]