Dit jaar dacht ik zeker te weten dat ik alle boeken van de shortlist voor de Women’s Prize for fiction op tijd zou hebben gelezen. Namelijk: voordat de winnaar bekend zou worden gemaakt zodat ik mijn eigen favoriet zou kunnen kiezen. Ik begon met het lezen van een deel van de longlist, in de hoop dat ik dan ook een aantal boeken zou hebben gelezen die de shortlist haalden, maar dat viel tegen, dat was er maar één. Gelukkig wel mijn favoriet. En morgen wordt de uitslag bekend gemaakt en ik ben nog bezig in het vijfde van de zes geselecteerde boeken. Maar ik kan al wel verklappen dat Enter Ghost een goede kans maakt.
Hoofdpersoon is de Brits-Palesteinse actrice Sonia die na jaren weer terugkeert naar het land van haar jeugd. Ze logeert daar bij haar zus, die lesgeeft aan een Israëlische universiteit. Eenmaal daar maakt ze hernieuwd kennis met Mariam, een vriendin van haar zus die ze als kinderen ook gekend hebben. Mariam is regisseur en bezig met de casting van een Arabische versie van Hamlet. Hamlet heeft ze al, een jonge popster die als publiekstrekker zal dienen, maar ze heeft geen Ophelia. En ook geen Gertrude (de moeder van Hamlet)… Sonia zegt toe in te springen tijdens de eerste table read terwijl Mariam op zoek gaat naar acteurs om de rollen ècht te vervullen.
Langzaamaan raakt Sonia steeds meer verwikkeld in de politieke situatie in de bezette gebieden en komen er jeugdherinneringen terug. Ook stelt ze zich de vraag wie ze nu eigenlijk is: een Britse, een Nederlandse, de zus van een vrouw met een Israëlisch paspoort, of een Palestijnse?
Hoe meer tijd ze doorbrengt in Rammallah, met de groep acteurs, hoe meer ze doordrongen raakt van alle obstakels die haar landgenoten dagelijks moeten overwinnen.
Zoals gezegd is deze roman een kansmaker omdat het een goed verhaal is, met een ijzersterke laatste zin, verteld in een heel actuele setting. Durft de jury het aan om dit boek te laten winnen? Ik zou het terecht vinden, al blijft Restless Dolly Maunder nog steeds mijn favoriet van de shortlist.
Kim in de pen blogt 