‘Mannen, waarom probeert u ons op straat te versieren?’ was de kop van een opiniestuk dat Anouk van Kampen onlangs schreef. Ze is verbaasd over de vragen die mannen haar stellen in ‘de openbare ruimte’: terwijl ze op de bus staat te wachten, in de rij voor de kassa bij de supermarkt en terwijl ze op straat loopt.
Ik niet. Ik ken ze in vele soorten en maten (en dat is geen opscheppen: ik denk dat het écht knappe vrouwen veel minder vaak gebeurt omdat mannen dan niet durven, maar dit terzijde). En ik denk dat het antwoord op de vraag van Anouk luidt ‘gewoon, omdat het leuk is.’ Voor zover de opmerkingen leuk zijn dan. Ze begint haar stuk met het voorbeeld waarin ze op de tram staat te wachten en er een jongen op de fiets voor haar stopt die vraagt of ze ‘hier een beetje bekend is’. Hij is namelijk op zoek naar de weg naar haar hart.
Vervolgens vergelijkt ze het voorval met de confrontatie met een potloodventer van een aantal jaren eerder. Ze wist namelijk beide keren niet hoe ze moest reageren en was voornamelijk verbijsterd.
Tja, ik denk dat geen van beiden echt de intentie had om haar te ‘versieren’, maar ik vind het eerste voorbeeld eigenlijk nog best romantisch. En als je er niet in geïnteresseerd bent dan maak te er toch een grapje over? Iets over een doodlopende weg of een kapotte TomTom ofzo. En bouwvakkers die je vrolijk gedag zeggen (fluiten doen ze bijna nooit meer, volgens mij hebben ze begrepen dat dat niet uitnodigt tot interactie), die groet je gewoon terug.
Eerlijk is eerlijk, ’s avonds in het donker op straat is een ander verhaal, dan worden vrouwen liever helemaal met rust gelaten door onbekenden (of heb ik het mis?). Maar voor het overige: vat het op als een compliment als je op een respectvolle manier wordt aangesproken.
Een van de reacties op het artikel was van een man van 65 die juist vanwege de reputatie van mannen die vrouwen op straat aanspreken heel vaak niets durfde te zeggen tegen vrouwen van wie hij onder de indruk was. En dat hij dat meer dan jammer vond.
Misschien is het daarom dat ik de meeste complimenten over mijn uiterlijk van oudere mannen krijg, omdat zij weten dat ik het niet als ‘bedreigend’ op zal vatten? Het leukste voorbeeld was de Surinaamse suppoost van het Stedelijk museum in Amsterdam, aan wie ik vroeg waar in hemelsnaam die Malevich tentoonstelling begon. Nou hij moest toevallig toch die kant op, dus hij liep een stukje mee. Hij had namelijk al aan mijn figuur gezien dat ik ook vaak de trap nam. Is dat seksistisch? Nee. Is dat bedreigend? Nee. Kun je daar om lachen? Ja. Had die man verwacht dat ik hem daarna mijn telefoonnummer zou geven? Nee, dat lijkt me niet, maar ik vond die man veel leuker dan die hele Malevich.
De weg naar je hart
14 januari 2014 Door kimindepen
Ik snapte haar ook niet helemaal. Als ik op straat aangesproken wordt denk ik he-le-maal NOOIT dat ik versierd word. Misschien heeft dat te maken met mijn low self esteem, maar ik denk oprecht niet dat dat de bedoeling is van mannen. Misschien dat Anouk continu haar bed met hand en tand moet verdedigen en daardoor een wat ander referentiekader heeft?
Oh ja, dat zou ook nog kunnen. Wij zijn leuker om mee te praten omdat wij niet denken dat wij Super Begeerlijk zijn. Zou dat het zijn?
Ik ga daar volledig in mee! Lijkt me mooi..
😀
Ik had eigenlijk een stel ‘selfies’ moeten maken terwijl ik je stuk las, Kim. Had om te gieren geweest, haha! Allereerst ga ik eerlijk toegeven dat ik haar stuk nog op de ‘nog lezen lijst’ staat. (ga ik zo even doen) Maar dat geeft niet, ik vertrouw volledig op jouw stuk. 🙂
Het voorbeeld over de jongen die haar aanspreekt bij de tramhalte maakte me nogal idioot aan het lachen. Waarom doet het je een vergelijking erbij halen over een voorval met een potloodventer?! Leek hij erop of zo? Ik vind dat een vreemde manier van denken. Ik kan er niets mee en zou in de lach schieten als een vriendin mij zoiets zou vertellen. Kom op. Als een jongen/man stopt en zoiets tegen je zegt; lach dan gewoon erom en maak inderdaad een grapje of iets. Doe niet alsof ie je vraagt daar ter plekke in de armen te vallen en hartstochtelijk te zoenen. Dan zou ik ook even niet weten wat ik moest zeggen. (daarna zou ik trouwens gewoon ook lachen hoor) Ik heb door de jaren heen al zoooo veel vragen en opmerkingen gekregen van jongens en mannen; hele vreselijk afgezaagde opmerkingen en grappige zoals beschreven in het voorbeeld. In beide gevallen heb ik vriendelijk en met humor gereageerd. Het is aandoenlijk en grappig en verder niet. Klaar.
(ik zeg trouwens ook altijd vriendelijk gedag tegen bouwvakkers, stratenmakers en alle anderen die voorheen floten en nu uitbundig goedemorgen roepen – ze bijten niet en zijn allervriendelijkst hoor dames!)
Waar ik mij zorgen om zou maken zijn mannen die zonder enige aankondiging op plekken graaien waar ze nooit van hun lang zullen ze leven met de vieze tengels aan zouden mogen komen zonder toestemming. Niemand! Heb ik meegemaakt en heb de heren zeer duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend was. (waarna een MAN mij kwam vertellen dat ik dat beter niet had kunnen doen omdat het een soort Hells Angels waren…….die man heb ik ook meteen even bij de lullige oren gegrepen – mafkees – al is het weet ik veel wie, je blijft van me af, klaar.) Of mannen die hele nare, zeer zeeeeer seksistische opmerkingen plaatsen; die moet je ook aanpakken. Direct. En niet met handschoentjes. Heb ik ook meegemaakt! En dat zijn lui waar je je zorgen om moet maken. Dáár moet je je bij afvragen waarom ze doen zoals ze doen. Schrijf daar alsjeblieft over.
Ik kan eindeloos doorgaan met voorbeelden waar we ons als vrouw druk om zouden moeten maken. Maar dat doe ik niet. Ik denk dat het wel duidelijk is.
Mannen/jongens die het nog durven een elegant flirterig bedoelde opmerking te maken -afgezaagd of niet- moet je gewoon vriendelijk toelachen. Maak een grapje, geef ze je glimlach en eventueel vertel je ze dat het misschien beter is om nog even te oefenen op hun complimenten, leuk bedoelde vragen en openingszinnen. Leren ze er ook nog van! 😉 (en neem het gewoon mee als compliment trouwens – voelt veel leuker dan je verbijsterd af te vragen wat die persoon van je moet….)
Helemaal mee eens. Als wij nou leuker reageren dan hoeven we misschien ook minder te klagen over het feit dat Nederlanders bot en onromantisch zijn…
Juist! *high five* 😀
(kuch…ik heb een heel boek geschreven zie ik nu…sorry ;))
Geeft niet joh, doet Kim ook weleens 😉
😀
Hahaha! Dat is waar! 😀
Een leuk boek!
Jeuj! 🙂
[…] de tongen wel losmaken’ en blijft het opvallend stil. Een andere keer tik ik nietsvermoedend een stukje en zie ik tot mijn verbazing de staafdiagram die het aantal lezers weergeeft de lucht in schieten. […]
[…] man: weten hoe je tegen vrouwen moet praten): laatst nog in het Singer Museum in Laren (inderdaad, alweer in het museum). Ik ging voor de 2e keer langs de suppoost (ik moest natuurlijk even naar het toilet), maar vriend […]