Is that a castle?

Engelsen hebben over het algemeen een gezond gevoel voor understatement. Behalve als het om cultureel erfgoed gaat, dan is ineens alle nederigheid in de staat van Dover gesmeten.
Als je door het Engelse landschap of over de motorway rijdt, zie je met regelmaat grote borden waarop kastelen zijn aangekondigd. En als je dichterbij komt zie je de vlag van English Heritage wapperen. Dan weet je: daar is iets bijzonders te zien. Eenmaal aangekomen zie je eerst een winkeltje/loket waar je, als je geen lid bent van English Heritage, een redelijk bedrag mag neertellen, en dan is het zover: je mag naar het kasteel (of de abdij, of het Romeinse dorp, vul maar in).
En dan kom je als Nederlander tot de conclusie dat er in je moerstaal een ander woord is voor wat je nu ziet. ‘Dat is geen kasteel, dat is een ruïne.’ Als er nog vier muren of alleen de donjon overeind staan, dan is het woord ‘kasteel’ op z’n minst wat overdreven. ‘Nou, dan zouden we de ruïne van Brederode ook wel een kasteel kunnen noemen’, zei de mijnheer toen we bij Conisbrough Castle (het kasteel dat de inspiratie vormde voor de roman Ivanhoe), op de plek waar ooit de eetzaal moet zijn geweest, in het gras zaten.
En ineens begrijp ik de opmerking van Ygritte in Game of Thrones een stuk beter. Een molen zonder wieken passerend vroeg ze: ‘Is that a castle?’ Waarop Jon Snow uitlegde dat het gewoon een verlaten molen was. Maar die vraag was zo gek nog niet, ze zetten in Engeland bij minder een handvol bordjes met uitleg en een giftshop.
Voordeel van die minimalistische kastelen is wel dat je je hond overal mee naartoe mag nemen. En of er op de plek waar hij snuffelt nou ooit een kasteelheer liep of niet, gras is gras dus Roemer vond het allemaal even interessant.

Read Full Post »