Feeds:
Berichten
Reacties

Posts Tagged ‘woordgrappen’

Net als zo’n beetje iedereen die HBO heeft (en een paar semi-criminelen die weten hoe je illegaal moet downloaden) kijken we The Last of Us. Maak je geen zorgen, ik zal hier niet gaan spoileren, maar mocht je er niets over willen lezen totdat je ‘bij’ bent: dit gaat over aflevering 4.
In The Last of Us wordt een nurkse man opgezadeld met de 14-jarige Ellie. Zij moet ergens naartoe worden gebracht en hij is de enige die dat kan doen. Hij heeft daar geen zin in, maar hij heeft het beloofd. En Ellie, die heeft een moppenboekje gevonden. Erger nog: het is een boek met puns, woordgrappen. Het soort grappen dat ik op dagelijkse basis spui en waar mijn man vooral om moet huilen. We kenden elkaar nog maar een paar weken toen hij een zak kadetjes uit zijn handen liet vallen en ik vroeg ‘Oh, heb je vloerbrood gekocht?’ Hij wilde weglopen, maar we waren in zijn huis.
Ik moest daar weer even aan denken toen Ellie aan Joel vroeg: ‘What did the mermaid wear to her math class?’
‘Een staartdeling!’, riep ik vanaf de bank.
Dat was natuurlijk niet het antwoord in het Engels….’an algae bra!‘ moest het zijn. En ik weet niet meer waar ik harder om moest lachen, dat antwoord of het vermoeide gezicht van Joel (na nog een flauwe mop zegt hij tegen Ellie ‘feel free to wait in the truck’). Nadat we de hele aflevering hebben gekeken ben ik toch nieuwsgierig wat mijn collega-vertalers hebben gedaan. Moppen en uitdrukkingen zijn het leukst om te vertalen. Tenminste, als je van de Nederlandse taal houdt. Steeds vaker worden voor vertaalopdrachten native speakers Engels gevraagd, maar ik zie daar de logica niet van: als je een mooie tekst in het Nederlands moet maken dan is het toch handig als de vertaler alle Nederlandse spreekwoorden en uitdrukkingen kent en die in de nieuwe tekst gebruikt in plaats van een Engels spreekwoord woord voor woord te vertalen?
Dus ik keek het moppenboekfragment nog een keer, maar dan met Nederlandse ondertiteling. En wat werd het: ‘Wat droeg de meermin {sic} naar de wiskundeles?’
‘Een algen-beha!’
Op zich past het onbewogen gezicht van Joel hier wel heel goed bij, want in deze ‘vertaling’ is het niet eens een grap meer. Technisch gezien is de vertaling juist: de woorden zijn vertaald maar de betekenis is verloren gegaan. Daarom zou ik HBO het advies willen geven om de volgende keer een Nederlandse taal-nerd naar de vertaling te laten kijken. Of gewoon een autist met een voorliefde voor woordgrappen.

Read Full Post »

Voor mijn bruiloft besloot ik mijn nagels te laten lakken. Ze waren mooi op lengte en ik liep wekelijks langs een schoonheidssalon waar een wand vol mooie kleurtjes van O.P.I. me tegemoet glom, dus maakte ik een afspraak voor de dag vóór de grote dag. De kleur: your’re such a Budapest. Wat ik dan weer grappig vond omdat ik het liedje ‘Budapest’ in onze playlist voor tijdens het taart-snijden-en-prosecco-drinken-moment had gezet.IMG_20160608_173041
Als ik ergens stil zit (bijvoorbeeld om mijn nagellak te laten drogen, ik noem maar iets) en er zijn lettertjes, dan moet ik ze lezen. Bijvoorbeeld de namen van een aantal andere kleurtjes. Wat dacht je van ‘Not so Bora-Bora-ing pink’ en ‘Amazon…Amazoff’. ‘First date at the Golden Gate’ vind ik gelijk leuk omdat de echtgenoot gek is op San Francisco en om ‘Where did Suzi’s man go?’ (inderdaad, een zacht mango-kleurtje) moet ik gniffelen.
Maar wie is toch die Suzi? Ze komt ook terug in ‘Suzi has a Swede tooth’ en ‘Suzi says Feng Shui’. Volgens degene die mijn nagels lakt is Suzi degene die de namen voor de kleurtjes verzint (ik wil die baan!) en volgens een foldertje dat ik doorkijk is ze co-founder & brand ambassador. Misschien is ze het wel allemaal tegelijk. Wat ze doet doet ze in ieder geval goed, ik ben al voor meerdere kleurtjes (en namen) gezwicht. Wat dacht je van ‘Aphrodite’s pink nightie’? En ‘Can’t find my Czechbook’ of ‘Barefoot in Barcelona’. Of de laatste aanwinst: ‘Toucan do it if you try’.
IMG_20160802_113356‘Do you lilac it'(kleur op mijn verlanglijstje)? No. I love it.

Read Full Post »

“Ik heb een soktopus gekocht,” zeg ik tegen vriend.
“Een wát?”
“Zo’n rekje met knijpers waar je je sokken aan kan laten drogen. Met al die tentakels lijkt het een beetje op een octopus. Een octopus voor je sokken; een soktopus dus!” Ik vind het zelf briljant gevonden.
“Kutstad,” mompelt vriend terwijl hij in pannen roert.
Onze gesprekken verlopen vaak op eenzelfde manier. Wanneer ik vriend Bart, die verkouden is en een lagere stem heeft dan normaal, op Starwars wijze Bart Vader noem, de hooikoorts van vriend Hooimeijerkoorts noem (u raadt het al: zijn achternaam) of als ik moet lachen om de opmerking van Arie’s collega Roelof bij het vertrek van Jan Peter Balkenende: ‘Balkeneinde’, vriendlief mompelt ‘kutstad’. Ik ben er wel blij mee dat hij inziet dat ik er niets aan kan doen: ik ben nu eenmaal geboren en getogen in Haarlem. Stad van de woordgrappen. Ik heb zelfs op school gezeten bij ‘Nachtegiel’ Beelen, dat lijkt me veelzeggend.
Hoewel vriendlief geboren en getogen Rotterdammer is, woont hij nu al ruim vijf jaar in Haarlem. Hij heeft dus al heel wat voorbij zien komen: van autorijschool ‘Rem je rot’, de slogan bij de protesten tegen het afbreken van het Raaksgebouw ‘Haarlem hou je Raaks’ tot mijn nieuwe favoriete snuffelwinkel ‘Stijlloods’ (aanrader:  leuke tweedehands winkel waar je écht bijzondere koopjes kunt vinden). Noem het flauw, die woordgrappen, ik noem het taalgevoel. Ik moet ook vreselijk lachen als ik iemand doodserieus ‘FIFA-voorzitter’ hoor zeggen. Ik vind het net zo kneuterig klinken als ‘Bi-ba-boerderij’ (een kleuterprogramma) en ‘klie-kla-kloteweer’ (uitspraak van studiegenootje Suzanne).
In Engeland weten ze er ook raad mee, met woordgrappen: de dag nadat de Engelse keeper blunderde op het WK kopten de kranten met Hand of Clod (de hand van de kluns), wat prachtig rijmt op de Hand of God waar Maradonna ooit mee scoorde. Mijn conclusie: Haarlemmers hebben een Engels gevoel voor humor. Toen ik een naam moest verzinnen voor mijn tekstbureau kon ik het dan ook niet laten om er een woordgrap van te maken. Een flauwe grap onthouden mensen volgens mij ook beter dan ‘alleen maar’ een naam. Kim in de pen is het dus geworden, en slechts met één opgetrokken wenkbrauw claimde vriend de domeinnaam voor me. Went hij er aan of vindt hij het stiekem toch wel grappig?
En nu maar hopen dat er veel mensen zijn die een woordgrapje weten te waarderen en een tekstschrijver nodig hebben. Maar ik ga nu lekker naar de volgende WK wedstrijd kijken. Met commentaar van Frank Snoeks, veruit de grappigste verslaggever als je het mij vraagt. Die keer raden in welke kutst prachtige stad hij geboren is…

Foto’s: Bart Zwemmer (www.bzwemmer.com)

http://www.kimindepen.nl

De winkel Stijlloods is te vinden op de Nassaulaan in Haarlem.

 

 

 

De honderdste lezer (die een commentaar achterliet) won een Kim in de pen pen. Deze prijs is gewonnen door Mevr. Scholte; van harte gefeliciteerd!

 

Het mooie etuitje is gekocht bij Juffie’s Warehouse in de Zijlstraat 78-80 te Haarlem.
www.juffrouwzonderzorgen.nl/shop/

 

 


Read Full Post »