Mij bedoelen ze niet

Al sinds mijn studietijd verbaast het me dat het in Nederland is toegestaan om aan de Tweede Kamerverkiezingen mee te doen met een politieke partij die standpunten vertegenwoordigt die tegen de grondwet in gaan. Of in Jip-en-Janneketaal: waarom kun je stemmen op partijen die discrimineren?
Op partijen die vrouwen monddood willen maken (SGP), op partijen die een hekel hebben aan iedereen met een recente migratieachtergrond (PVV) of zelfs partijen die rassenzuivering propageren (Forum). Ik snap nog steeds niet dat het mag en dat we het steeds gewoner zijn gaan vinden.
Ik vind het daarom een goede ontwikkeling dat Bij1, de partij van Sylvana Simons steeds meer aandacht krijgt (vooral via sociale media), het enige probleem dat ik namelijk heb met de partij waar ik zelf lid van ben en waar ik ook op ga stemmen, is dat de kandidaten nogal wit zijn.
De mijnheer hier in huis merkte op dat er ook best veel mensen van kleur zijn die op partijen als de PVV stemmen. Ik herinner mij ook een interview met een Marokkaans-Nederlandse mijnheer waarin hij vertelde dat hij op de PVV had gestemd en dat zijn dochters dat ook zouden doen. Waarschijnlijk kwam dit voort uit een idee van ‘ik wil niet bij díe Marokkanen horen, die waar het steevast over gaat in het nieuws. Ik wil niet dat mensen denken dat ik daarbij hoor en ik wil dat er iets aan gedaan wordt zodat het land waar mijn wieg (of die van mijn ouders) stond niet meer synoniem zal zijn met probleemjongeren.’
Ik moest denken aan schilder en graficus Samuel Jessurun de Mesquita, ooit leermeester van Maurits Cornelis Escher. De Mesquita maakte zich niet al te veel zorgen over de invloed van nazi-Duitsland. Want, zo zei hij, de nazi’s hadden een probleem met de Asjkenazische joden (Duitse joden) maar hij was een sefardische jood (van Portugese afkomst), dus ze zouden hem wel met rust laten. Hem bedoelden ze niet.
De Mesquita en zijn vrouw zijn in 1944 in Auschwitz vermoord.

Read Full Post »

Witte lijst met nummer 37

Nee, dit is geen zogenaamd grappig ‘moet kunnen’-stukje over Chinese Nederlanders. Dit stukje gaat over de verkiezingen. Want nadat je als betrokken kiezer een politieke partij hebt gekozen die bij je wereldbeeld en toekomstvisie past (in het kort: wil je meer asfalt of wil je van dat mondkapje af en schone lucht en gelijkere kansen voor iedereen op deze aarde?), dan komt de vegan hamvraag: wie op de lijst?
Sinds jaar en dag stem ik op een vrouw. Omdat ik vind dat er meer vrouwen in de Tweede Kamer moeten en omdat vrouwen doorgaans harder hebben moeten werken voor het behalen van een positie en dus zeer waarschijnlijk competenter zijn dan de mannen die een soortgelijke positie bekleden. Maar welke vrouw dan? Dat hangt af van de partij die je op het oog hebt en hoeveel zetels die volgens de peilingen zal krijgen. Zeggen de peilingen 12 zetels, kijk dan naar de nummer 13 op de kieslijst. Is dat een vrouw, dan kies je die. Is dat geen vrouw, kijk dan naar de nummer 14. Is dat een vrouw, stem dan op haar. Als ze genoeg voorkeursstemmen krijgt kan zij namelijk de nummer 13 en 12 passeren en in de kamer terechtkomen.
Zo ging het vorig jaar met de vrouw op wie ik mijn stem had uitgebracht. Bijkomend voordeel van mijn keuze toen: ze kwam uit Friesland. Als je naar de kandidatenlijst van de Tweede Kamer kijkt zou je denken dat Nederland voor 70% uit Amsterdam bestaat en de rest van Nederland ook grotendeels randstad is. Geen wonder dat de problemen in Groningen ver van hun bed zijn. Die verdeling mag ook wel iets gelijkmatiger.
Maar als we het over ongelijkheid in de Tweede Kamer hebben is er één ding dat vooral in het oog springt. Het is er witter dan op de toppen van de Kilimanjaro. Sinds 2017 zit er geen enkele volksvertegenwoordiger van Surinaamse of Antilliaanse afkomst meer in de kamer. Turkse- en Marokkaanse Nederlanders zijn gelukkig goed vertegenwoordigd, maar als er wordt gesproken over de Pietenkwestie is er niemand meer aanwezig die er (wellicht) persoonlijk door geraakt wordt.
Dat zie ik graag anders. Maar de partij waar ik lid van ben heeft een behoorlijk witte lijst op de website staan. Alleen de nummer 37, één van de bekendere Nederlandse lijstduwer, heeft een Marokkaanse naam. GroenLinks doet het beter met op nummer 13 een man met Afrikaanse roots (en, leuk voor Arjen Lubach: ervaring in de ICT). Maar ja, wel een man. De nummer 18 dan, een Groningse met Afrikaanse roots? Maar komen er wel 18 mensen van Groen Links in de kamer? Misschien moet ik me toch maar eens gaan verdiepen in de lijst van Bij1, die is zonder twijfel kleurrijk…

Read Full Post »