Ik ben moe. Niet omdat ik een aantal dagen voor een grieperige man en zijn hond heb moeten zorgen of omdat ik in die dagen erna zelf heel verkouden werd en daarna niet makkelijk adem kon halen. En dus slecht sliep. Nee, dat was allemaal heel vermoeiend, maar dat valt in het niet in vergelijking met hoe moe en moedeloos ik word van Facebook de laatste dagen. Het is daar namelijk één grote klaagmuur van Boomers die in hun wiek geschoten zijn omdat een uitgeverij in een ánder land een paar woorden gaat veranderen in oude jeugdboeken.
Het gaat om de boeken van Roald Dahl, die menig Boomer aan diens kind, neefje of nichtje heeft voorgelezen. En blijkbaar is dat net zo heilig als Sinterklaas. Mijn Facebook tijdlijn wordt overspoeld met cartoons of artikelen over het Groot Onrecht en in boekengroepjes wordt je doodgegooid met verontwaardigde opmerkingen. ‘Het wordt steeds gekker in dit land!’ (Nee, Joke, dat is in Engeland). De ene na de andere cartoon waarin Roald Dahl ‘zich omdraait in zijn graf’ of alle titels moeten worden aangepast naar niets dat meer ‘woke’ zou zijn (ze snappen weer niet wat woke is). Blijkbaar zijn er zelfs mensen met een spuitbus op uit getrokken om de woorden waar de oude woorden door vervangen worden op verkeersborden te spuiten.
En de allerergste zeikerds vergelijken het nieuws met het nieuws over dichter Pim Lammers. Dan ben je wel heel ver van het padje af: een dichter die schrijft over lhbtiq+ onderwerpen met de dood bedreigen is nìet hetzelfde als een paar woorden in het verouderde oeuvre van een lang overleden auteur aanpassen.
Wie dat niet begrijpt moet maar eens kijken naar de aflevering van Dr. Nasrs Wunderkammer waarin Ramsey Nasr een stukje voorleest uit een kinderboek uit de jaren ’40 waarin Afrikaanse kindertjes als hoofdpersonen worden opgevoerd. Laat ik het erop houden dat ze in ‘De Bananenstraat’ wonen en dat dat nog het minst schokkende is dat met de beste intenties van de wereld is opgeschreven.
De wereld verandert, taalgebruik dat ooit normaal was kan nu niet meer. Vroeger was het normaal om te zeggen ‘Dit kind is imbiciel’, nu is het een scheldwoord. Maar Boomers lijken over elke verandering moord en brand over te moeten schreeuwen. Een nieuwe Sinterklaas: nog voordat de man ‘dag hoor’ heeft kunnen zeggen moeten ze overal op Facebook al schrijven ‘dat die andere de enige echte was’. Is dit hun ‘raging against the dying of the light?’. Ik had meer verwacht van de generatie die het maagdenhuis bezette, demonstreerde tegen de bom en pleitte voor ‘baas in eigen buik’.
Misschien kunnen ze zich druk maken om wat de christenfundamentalisten in de Amerikaanse staat Tennessee proberen te doen: ze willen een boek over zeepaardjes verbieden omdat het genderfluïditeit en het idee dan mannen zwanger kunnen zijnj normaliseert.
Het zou zo fijn zijn als de oudere generatie zich zo af en toe zou realiseren ‘dit is niet voor mij’. Zo las ik laatst een stuk over grote, rode rubberen laarzen die een tiktok-trend zijn. Dat laatste is voor mij al een teken: tiktok, dat is niet voor mij. En die laarzen, die eruit zien als het schoeisel van een stripfiguurtje. Ik hoef daar dus niets van te vinden. En al zou ik er iets van vinden, bijvoorbeeld dat ze lelijk zijn of juist leuk, dan hoef ik dat niet wereldkundig te maken. Dat is voor een andere generatie, veel plezier ermee en kijk uit dat je niet op je muil gaat. Dag hoor.
Kim in de pen blogt 