Black Birds

Ze bestaan nog steeds zag ik: de Lijsters, goedkope uitgaven van romans die je op je leeslijst mocht zetten. In de tijd dat ik op school zat zat ‘Het Gouden Ei’ er zelfs bij. Alsof jongeren door het geringe aantal pagina’s er zelf niet op zouden komen het op hun lijst te zetten. Ik heb het overigens wel gelezen maar niet op mijn lijst gezet.
Ik zal in de derde klas hebben gezeten toen we tijdens de les Engels foldertjes kregen uitgereikt. ‘Young Black Birds’ stond erop en daaronder een afbeelding van drie boeken met omslagillustraties die me geschikt leken voor kinderen van een jaar of 8. Eén van de titels was ‘The tv-kid’, weet ik nog. Ik voelde me niet aangesproken. Dus liep ik met het foldertje naar het bureau van mijn docent. Hij keek naar mij, naar het foldertje, zei ‘sorry’, pakte het van me aan en gaf me de folder ‘Black Birds’.
Ik las ‘The Millstone’ van Margaret Drabble, ik las ‘Before she met me’ van Julian Barnes en ‘If Beale street could talk’ van James Baldwin. En van die laatste twee weet ik zeker dat ik ze ook op mijn leeslijst heb gezet.
Een aantal jaren geleden ben ik begonnen met wat ik noem ‘the woke reading list’. Ik realiseerde me dat ik vooral boeken las die waren geschreven door witte, westerse mensen. En ik ben zelf al wit en westers, dus als ik mijn horizon wil verbreden dan is het niet meer dan logisch als ik ook eens boeken lees die zijn geschreven door mensen die de wereld (mogelijk) anders ervaren.
Dus las ik me een halve baan om de aarde en kocht ik de biografie van Malcolm X en leende, vóór mijn reis naar Gambia ‘Roots’ van de bibliotheek. Een naam die ik steeds vaker tegenkwam op mijn literaire reis was die van ‘James Baldwin’ en ik dacht ‘van hem moet ik ook eens iets lezen’. Maar toen ik ging kijken op Wikipedia zag ik daar de titel uit de folder die ik meer dan 20 jaar geleden had gekregen: ‘If Beale street could talk’. Ik hád dus al iets van hem gelezen en afgelopen maandag ben ik de verfilming gaan zien in de bioscoop. En ze kwamen weer tot leven, Fonny en Tish met wie ik zo had meegeleefd. En misschien was 20 jaar geleden het zaadje gezaaid voor het vermogen om mee te leven met verhalen die iets verder van je bed zijn. Stel je voor dat ik, net als de rest van de klas ‘The tv-kid’ had gelezen…

Read Full Post »