Marie Kondo kan het rambam krijgen

Het is alweer jaren geleden dat een vriendin me vertelde dat zij en haar vriend nog maar weinig series volgden omdat ze ’s avonds vaak aan het kondoën waren. En even dacht ik ‘ik ben blij voor je, maar wil ik weten wat dat is?’ Helaas voor haar bleek kondoën niet een nieuwe vorm van tantra te zijn, en zelfs geen stroming binnen de oosterse vechtsport (wat ik ook nog even dacht) maar gewoon opruimen. Maar dan volgens de methode van een rare Japanse mevrouw die aan het einde van de dag haar spullen bedankt voor de bewezen diensten.
De kern van haar opruim-evangelie is dat je bij alles wat er in je huis staat je af moet vragen ‘does it spark joy?‘ (word ik er blij van?). Nou, ik werd helemaal niet blij van die mevrouw want ik zag de gaten vallen in de prachtige kamerbrede boekenkast van vriendin. Boeken die niet gelezen worden zijn namelijk ‘dood papier’ volgens die mevrouw Kondo, dus die moeten weg.
Ik besloot mijn oren dicht te stoppen en te wachten tot deze gekte over zou waaien. Over Atkins en Montignac hoor je immers tegenwoordig ook niemand meer. Maar een paar weken geleden begon een ándere vriendin: ‘Ken je Marie Kondo?’ Ik wilde AAAAARGH! roepen en wegrennen als een stripfiguurtje op het clou-plaatje. Wat blijkt? Die rare Japanse heeft tegenwoordig een tv-programma en daarin heeft ze laatst letterlijk gezegd dat je beter niet meer dan 30 boeken in huis kan hebben.
Nou, die Marie Kondo kan het rambam krijgen en uit protest heb ik nog maar een extra boek in huis gehaald: ‘De Japanse manier’ heet het, en als het goed is heeft het niets met opruimen te maken. Maar wel met kintsugi (de kunst van het repareren), wabi-sabi (de schoonheid van het imperfecte) en ikigai (levensdoel). En nu ga ik met een kopje ocha (thee) op de bank zitten en door dit boek bladeren want niets sparkt bij mij meer joy dan dat! 

Read Full Post »