Lievelingsboek

Vorige week werd ik door een vriendin getagged in een Instagram-bericht waarin een wereldwijde boekenruil werd voorgesteld. Daarvoor moest je een exemplaar van je favoriete boek kopen en dat opsturen naar een onbekende. Zelf zou je uiteindelijk een maximum van 26 boeken ontvangen: de lievelingsboeken van mensen van over de hele wereld.
Dat klinkt op zich allemaal best leuk, maar wat nou als je zelf een hardback koopt voor iemand en je krijgt een beduimelde paperback terug? Of je ontvangt een boek in het Russisch, of erger nog: een boek dat je al hebt?
En als ik zo in de boekengroepjes op Facebook en in de bestseller-lijsten kijk, lezen de meeste mensen vooral thrillers met het woord ‘meisje’ of een kleuterliedje in de titel. Niet echt iets waar ik mijn Orange Prize winnaressen voor aan de kant leg.
Maar mijn grootste bezwaar zat ‘m in het woord ‘lievelingsboek’. Aan iemand die ongeveer 120 boeken per jaar leest vragen wat haar lievelingsboek is is net zoiets als aan een moeder vragen wat nou haar lievelingskind is. Bovendien weet ik maar al te goed dat wat voor de één het neusje van de zalm is, voor de ander bagger met of zonder rietje is (zie die bestsellerslijsten). Jarenlang was ‘The book of lost things’ mijn lievelingsboek, maar dat kan ook te maken hebben gehad met de omstandigheden waarin ik het boek kreeg. ‘The signature of all things’ vind ik prachtig, maar is niet geschikt voor mensen die van fast paced thrillers houden. Margaret Atwood is mijn favoriete auteur, maar ik moet wel iets meer van jou en je interesses weten voordat ik je ‘The heart goes last’, ‘Alias Grace’ of ‘The Handmaid’s tale’ aanbeveel.
Het is net als met de hoofdpersoon in ‘De boekenapotheek aan de Seine’: ik wil van je weten wat jij wil van een boek. Wil je lachen, wil je huilen of wil je iets leren? Pas dan weet ik of ik je ‘Life of Pi’ of ‘Life after life’ moet aanraden.
Ik heb besloten om niet mee te doen aan de boekenketting, waarschijnlijk zou ik uit pure wanhoop ‘Ronja de roversdochter’ opsturen. Misschien zelfs in het Zweeds… 

Read Full Post »

Reis om de wereld in 9 boeken

Eén van de fijnste dingen aan lezen is dat je om de wereld kunt reizen zonder je bank te verlaten (en dus ook geen last krijgt van reizigersziekte, blaren of heimwee). Daarom heb ik voor een gelukkige winnaar een pakketje gemaakt waarmee je in 9 boeken rond de wereld reist. Deze boeken nemen je mee naar een weeshuis in Congo, op zoek naar een vader in Myanmar (Birma), in het spoor van een detective op IJsland, laten je aansterken na de Tweede Wereldoorlog in Zweden, naar de Jappenkampen in Indonesië, laten je verhalen horen over de Tibetaanse diaspora, dan deelnemen aan een lugubere roadtrip door Syrië en laten je kennismaken met een wonderlijk paard in Duitsland (Berlijn). Het pakket bevat een aantal Libelle Bookazines, twee Dwarsliggers (beide erg handig voor als je ook écht op reis gaat want deze boeken nemen weinig ruimte in en wegen niet zo veel) en drie hardcovers.
Wat moet je doen om te winnen? Niet zo heel veel, reageer hieronder en vertel waarom je deze doos graag wil winnen. Je mag ‘m natuurlijk ook voor iemand anders (willen) winnen. Iemand die niet op vakantie gaat bijvoorbeeld. Ik verstuur de ‘Reis om de wereld in 9 boeken’ binnen Nederland via Kiala. Als je wint kun je het pakket ophalen bij een UPS/Kiala-punt bij jou in de buurt.
Oh, en mocht je dat nog niet doen, dan zou ik het heel leuk vinden als je ‘Kim in de pen’ leuk vindt op Facebook 😉

Het lootje is getrokken: Marcel mag om de wereld reizen met 9 boeken. Veel leesplezier! Voor alle anderen: niet getreurd, eind april verloot ik weer een doos vol boeken.

Read Full Post »

Een doos vol letters

Omdat je nu eenmaal niet álles kunt bewaren (nee, echt niet, mijnheer de echtgenoot), stop ik zo af en toe wat boeken in een doos. En nu is die doos vol en klaar op opgestuurd te worden (via Kiala). Er zitten Nederlandstalige en Engelstalige boeken in, de dwarsligger Anna Boom, een paar Libelle Bookazines (als ik me niet vergis thrillers van Harlan Coben), de suspense novel The Anatomy of Ghosts (aanrader! de kaft is alleen een beetje gemangeld omdat Roemer erop is gaan liggen toen ik even niet keek), een bundel columns van Sylvia Witteman, de debuutroman van Simone van Saarloos  en een dikke pil van Umberto Eco in het Engels.
Kun je niet wachten om in deze doos vol letters te duiken? Laat het dan onder dit bericht even weten en wie weet kun jij binnenkort deze goedgevulde doos ophalen bij jouw Kiala-punt. 

Read Full Post »

Engelse boeken

Taalpuristen worden nogal eens gezien als arrogante muggenzifters, en dat zijn we misschien ook wel, maar vaak vind ik taalgebruik van anderen gewoon verwarrend. Zoals laatst. Ik had een doos vol boeken te verloten en ik wilde van potentiële winnaars weten of ze ook Engelstalige boeken lazen. Zo niet, dan zou ik die uit de doos halen en vervangen voor Nederlandstalige boeken.
Sommigen reageerden daarop door te schrijven ‘ik lees geen Engelse boeken’. Dat lijkt een duidelijke zin, maar bij mij zorgde het voor verwarring. Het éne boek in de doos was namelijk geschreven door een New-Zeelandse en het andere door een Amerikaanse met een Franse naam. Ik zou dus geen van beide ‘Engelse boeken’ noemen. Ook weet ik niet of de exemplaren die ik had afkomstig waren van een Engelse uitgeverij. Ze waren wél Engelstalig, dat wel.
En nu zullen de mensen die dat geschreven hebben ongetwijfeld heel diep zuchten en zeggen ‘dat bedóel ik toch…’, maar ze zéggen het niet. En daarom duurt het bij mij best een poosje voordat tot mij doordringt wat ze dan eigenlijk bedoelen.
Inmiddels heb ik in een andere kartonnen doos alweer een aantal boeken verzameld die weggegeven gaan worden. Daar zit tot nu toe nog geen ‘Engelse’ bij, maar wel een Engelstalig boek, geschreven door een Italiaanse auteur, dat ik heb meegenomen uit een ruilbibliotheek op Vlieland. Dus dat is dan meer een Vlie’s boek. Als dat bestaat…. 

Read Full Post »

Een doos vol vakantielezen

Vakantieboeken heb je in vele soorten en maten. Dwarsliggers en Libelle Bookazines zijn ideale vakantieboeken omdat ze zo makkelijk mee te nemen zijn. Tweedehands Engelstalige boeken die ik uit de ‘neem gratis mee’-kast van een winkel uit de stad haal, zijn ook ideale vakantieboeken want die kan ik in het hotel laten (dat is tenminste de bedoeling). En dan zijn er ook nog de mooi vormgegeven, spiksplinternieuwe boeken van de Oxfam-Novib-reeks die vakantieboeken mogen heten omdat ze je mee op reis nemen vanuit je luie stoel.
Van alle vormen van vakantieboek heb ik er een paar in een grote doos gestopt, en die doos kun je winnen.
Hoe maak je kans? Reageer hieronder en laat gelijk even weten of je ook in het Engels leest, zo niet, dan stop ik de Engelstalige boeken in een andere doos voor een volgende doos en vervang ik ze voor wat Nederlandstalige boeken.
Augustus is vakantiemaand dus zal ik voordat die begint een winnaar loten die de hele maand kan gaan vakantielezen.
Ik verstuur de doos via Kiala binnen Nederland of België. De winnaar (m/v) kan de doos dus begin komende maand ophalen bij het dichtstbijzijnde Kiala-punt. 

Read Full Post »

Harraga-Boualem Sansal

Tegen het einde van vorig jaar las ik voor het eerst een boek van Boualem Sansal, 2084, Het einde van de wereld. Het was geen erg toegankelijk boek maar zijn ideeën vond ik intrigerend dus toen ik las dat hij in 2005 een boek had uitgebracht met een vrouwelijke arts als hoofdpersoon was ik daar wel nieuwsgierig naar.
Hoofdpersoon in ‘Harraga’ (de titel verwijst naar mensen die op straat zwerven, velen van hen zijn vluchtelingen uit zuidelijker gelegen Afrikaanse landen die naar Europa willen reizen in kleine bootjes) is Lamia, een vrouwelijke arts van halverwege de 30 die werkzaam is in een ziekenhuis in Algiers. Ze woont in een huis met een rijke historie waarin ze als kind ook gewoond heeft.
Haar broer is verdwenen maar ineens staat er een schaars geklede jonge vrouw, zichtbaar zwanger, bij haar voor de deur. Is zij gestuurd door haar broer? Is hij de vader van het kind? Voordat Lamia het meisje deze vragen heeft kunnen stellen heeft die zich al in haar huis geïnstalleerd en haar spullen slingeren al overal rond. 
Het wordt een knipperlicht-logeerpartij; na een ruzie verdwijnt ze, om weer terug te keren en daarna weer te verdwijnen. Als ze langer wegblijft gaat Lamia op zoek naar het meisje. Helaas staat er op de achterflap vermeld hoe het boek afloopt (waaróm, uitgeverij De Geus?) maar er valt nog genoeg te genieten in het boek.
Deze roman is een stuk eenvoudige te volgen dan ‘2084’, maar ook in ‘Harraga’ is zijn maatschappijkritiek al duidelijk aanwezig. ‘Als vrouw is ze rechteloos’, zegt Lamia over de jonge Chérifa en over de Algerijnse jeugd merkt ze het volgende op: ‘Wat een opvoeding, ze hebben nauwelijks de moederschoot verlaten of ze nemen de strijd op tegen het vrouwelijk geslacht.’ Vervolgens vergelijkt ze hen met Gremlins, als het niet echt waar was zou het grappig zijn…

Read Full Post »

Eeuwig leven

De echtgenoot wil heel oud worden, ik niet. Ik zie het niet zo zitten om oud te zijn, ergens te moeten wonen waar je niet meer zelf mag bepalen wat je eet en wanneer je naar de wc gaat en vermanend wordt toegesproken als je niet gezellig mee wil kleuren met de andere bejaarden of niet ook naar ‘muziek op het plein’ wil kijken. En ik zie het al helemaal niet zitten om nog te leven als al mijn vrienden dood zijn.
Het eeuwige leven lokte me dus helemaal niet. Totdat ik in Blad bij NRC las over het kunstproject ‘The Future Library’. In Noorwegen is een bos te vinden waarvan de sparren nu nog maar twijgjes zijn. In 2115 zullen die boompjes echter boeken zijn. Boeken waarvoor de manuscripten nu net ingeleverd zijn. De Schotse kunstenaar Katie Paterson (*1980) bedacht het project als tegengif voor de zorgen die we ons maken over de toekomst van de planeet.
Elk jaar tot 2115 zal er een auteur gevraagd worden om een manuscript te schrijven dat in de toekomst uitgebracht zal worden. In totaal zullen er 100 boeken worden opgeslagen voor de toekomst. Onder de auteurs die meewerken aan het project zijn de namen van Margaret Atwood (The handmaid’s tale) en David Mitchell (Cloud Atlas en De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet) te vinden.
En dat irriteert me als een steentje in mijn schoen: er is dus ergens op de wereld een nieuwe David Mitchell en ik mag die niet lezen. Nooit. Tenzij ik 136 jaar oud word. En mocht ik zou oud worden, wie garandeert me dat ik dan nog lezen kan? Of printen ze die meesterwerken op het papier van die Noorse sparren als Grootletterboek? Vragen, vragen…de toekomst zal het leren maar ik ben bang dat ik het niet meer meemaak. Mocht jij ‘m wél lezen, laat je dan hieronder even weten of ie het wachten waard was?

Read Full Post »

Hemel op aarde

Ons land is vele mooie boekwinkels rijk en mijn eigen stad heeft er zelfs al méér dan één. Maar voor een liefhebber van Engelstalige literatuur én een geek die Game of Thrones-hebbedingetjes verzamelt is Barnes and Noble  wel een paradijs: Engelstalige boeken zijn er voordeliger dan thuis en vaak kun je ook nog mooie uitgaves vinden. Daarnaast hebben ze óók nog eens een ruime collectie Game of Thrones poppetjes die goedkoper zijn dan in de webwinkel van HBO (om van de exorbitante verzendkosten nog maar te zwijgen). En als klap op de vuurpijl verkopen ze boodschappentassen met daarop de omslagen van klassiekers voor slechts 2 dollar. Ik zou haast zeggen ‘spaar ze allemaal’ maar dat kon ik vriend niet aan doen dus ik heb het er bij één gelaten ‘The great Gatsby’ maar bij een volgend bezoek aan een Barnes and Noble ga ik natuurlijk kijken welke er dan zijn….

Read Full Post »

Het beste van 2014

Het afgelopen jaar heb ik (bijna) elke woensdag een blog geplaatst over een boek. Maar welke titels vond ik nou de beste van het afgelopen jaar? Dat wil zeggen: de beste van míjn afgelopen jaar, sommige titels zijn inderdaad nieuw maar anderen zijn oud. De nummer 1 stond al een tijdje vast maar over de nummers 2 tot en met 14 heb ik mijn hersens even moeten laten kraken. Maar hier zijn ze:

1. The signature of all things-Elizabeth Gilbert
2.Big Brother-Lionel Shriver
3.A song of ice and fire deel 1&2-George R.R. Martin

Er ligt nog genoeg te wachten voor het komende jaar.

4.The goldfinch-Daonna Tartt
5.Kwartet-Anna Enquist
6.The Circle-Dave Eggers
7.Het leek stiller dan het was-Eva Kelder
8.Die laatste zomer-Tatiana de Rosnay
9.Het lam-Jannie Regnerus
10.de schilder en het meisje-Margriet de Moor
11.White teeth-Zadie Smith
12.Labyrinth-Kate Mosse
13.Brotherband-The hunters
14.Jane Eyre-Charlotte Brontë

en we beginnen het nieuwe jaar met een Deense thriller. Tot de komende #literairewoensdag!

Read Full Post »

De hemel boven Parijs-Bregje Hofstede

Om nog een beetje in de sfeer te blijven ook deze week een boek dat zich afspeelt in Parijs: de debuutroman van universitair docent kunstgeschiedenis Bregje Hofstede.
De roman vertelt het verhaal van Olivier,  universitair docent aan de Sorbonne. Tijdens één van zijn colleges kunstgeschiedenis ziet hij in de collegebanken ineens een studente die sprekend lijkt op zijn eerste grote liefde. Het is hem al snel duidelijk dat het meisje, Fie, een uitwisselingsstudente is. Dan vraagt zijn collega hem of hij een beetje op haar wil letten en haar wegwijs wil maken, waar hij aanvankelijk helemaal geen zin in heeft.
De hoofdstukken die zijn geschreven vanuit het perspectief van Olivier worden zo af en toe afgewisseld met stukken waarin de focalisatie bij Fie ligt en versies van het kunsthistorisch essay dat ze schrijft. 
Het thema oudere man en leerlinge is natuurlijk heel bekend maar Bregje Hofstede weet het te schrijven op een manier die boeit en de platgewalste paden niet nóg een keer betreed. Daarnaast weet ze Parijs te beschrijven op een manier die maakt dat het een personage wordt in haar verhaal, zoals het dat ook is in de film Before Sunrise. Het liefste zou ik over een paar weken wéér naar Parijs gaan, in de hoop dat het dan niet regent, en de routes lopen die Fie in het boek heeft afgelegd om te kijken naar de huizen waar Olivier college heeft gegeven. Want zo’n prettig leesbaar en aanstekelijk boek is het. Ik ben benieuwd naar de volgende roman van Bregje Hofstede

Read Full Post »