Ik was helemaal niet van plan om over dit boek te schrijven. Ik heb het ook niet echt gelezen, ik heb het geluisterd. Tijdens het breien. Zevenentwintig hartjes met aan weerszijden een kabel van ongeveer anderhalve meter, terwijl Harry vertelde. En hij vertelde goed. Zelfs de passages waarin hij verteld over zijn tijd in het leger, die ik zelf iets minder interessant vond, wist hij zodanig te vertellen dat ik bleef luisteren. En zijn stem was ook niet onprettig (en ik ben nogal kritisch als het gaat om voorleesstemmen).
Maar ‘men’ is pissig. Van de week vroeg iemand in een Facebookgroep voor lezers of mensen ‘Spare’ al gelezen hebben en wat ze er van vonden. Iemand reageerde als volgt: ‘Persoonlijk denk ik dat die alles doen, hun bekendheid gebruiken om geld te verdienen want ze waren gewoon van veel geld te krijgen, die levensstijl willen ze behouden en nu moeten ze dat geld zelf zien te vinden. Dus of het allemaal waar is wat er in staat.. Denk sowieso belust op sensatie om meer te verkopen en dus meer bekendheid, meer geld te verwerven ipv een echte meerwaarde qua inhoud.‘ (gebrek aan interpunctie en logica zijn van haar hand, niet de mijne). Een ander reageerde met ‘Ik volg de tabloids een beetje en (…) alles wat erin beschreven staat komt uit de herinneringen en interpretaties van een man met het verstand van een kind die niks in perspectief kan zetten en alles verdraait zolang het maar in z’n kraam past… bvb mijn broer kreeg bij het ontbijt 3 worstjes en ik maar 2, toen hij de vraag stelde waarom hebben ze hem geantwoord “omdat je broer later koning zal worden en jij bent maar de reserve” waarheid of kinderlijke fantasie en jaloezie????….‘ Wat mij betreft ben je na de eerste zin al af (‘ik volg de tabloids’, alsof je daarmee geïnformeerd bent…) en ik vraag me ook sterk af welk boek diegene gelezen heeft want op mij heeft het een heel andere indruk achter gelaten. Het enige punt van kritiek waar ik me een beetje in kan vinden is dat Harry wat onvolwassen is. Dat blijkt uit uitglijders die hij in zijn jonge jaren maakte (zoals naar een verkleedfeestje gaan in een Nazi-uniform). Het voordeel van een kinderlijk karakter is dat hij er ook voor open staat om te leren en er absoluut geen probleem mee heeft om ‘sorry’ te zeggen en in gesprek te gaan met een rabbi die hem de geschiedenisles geeft die hij al eerder had moeten krijgen.
En er is nog wel meer dat hij eerder had moeten krijgen: goede begeleiding na het overlijden van zijn moeder, bijvoorbeeld. Iemand die zegt dat het niet ok is om Harry de zondebok van de familie te maken als dat PR-technisch even goed uit komt. En iemand die het lef heeft om paparazzi dood door schuld ten laste te leggen na het overlijden van prinses Diana.
Ik kreeg helemaal niet het gevoel dat Harry met dit boek de oorlog verklaart aan zijn familie, ik vond juist dat hij liefdevol schreef (vertelde) over ‘Pa’, ‘Willy’ en ‘Granny’. Het zijn de mensen aan het hof met wie hij een probleem heeft, de mensen die banden hebben met de pers en hem keer op keer dwarsbomen als hij leugens uit de pers wil laten rechtzetten. En ja, ik begrijp waarom hij en zijn gezin niet meer in het Verenigd Koninkrijk wonen: de angst dat met Megan zou gebeuren wat er met zijn moeder is gebeurd begrijp ik heel goed. De passage waarin hij vertelt dat Meg hem belde terwijl ze in Canada over een gladde weg reed terwijl ze omringd werd door roddelfotografen die haar verblindden met hun flitslicht was heel beklemmend. En dan kun je nog 100 keer zeggen dat ze actrice is en heeft gekozen voor de spotlight: niemand kiest ervoor om zodanig in eigen huis belaagd te worden dat je afstand moet doen van je hond omdat die het niet meer aankan dat er dag en nacht aanhoudend wordt aangebeld.
Ik ben dan misschien niet zo goed geïnformeerd als iemand die de roddelpers volgt (dit is sarcasme), maar ik heb het boek geluisterd en ik vind het helemaal niet zo sensatiebelust of rancuneus. Het is een autobiografie van een hele normale jongen die onder zeer abnormale omstandigheden opgroeit. Iemand die een hechtere band zou willen hebben met zijn broer. Iemand die al zeer jong zijn moeder heeft moeten missen en daardoor waarschijnlijk niet zo heel stabiel of volwassen is geworden. Iemand die soms iets doms doet. En dan sorry zegt. Maar die kennen we allemaal wel, toch? Leden van een koninklijk huis die soms iets doen dat niet zo handig is, gewoon omdat ze niet echt een goed beeld hebben van wat normaal is.
Spare-Prince Harry, the Duke of Sussex
8 februari 2023 Door kimindepen
Plaats een reactie