Nederlands en Engels behoren tot dezelfde taalgroep (samen met onder andere Fries, Duits, Afrikaans, Jiddisch Deens, Zweeds en Noors): de Germaanse talen. En omdat we het Engels zo veel om ons heen zien en horen denken we al snel dat we een aardig mondje Engels spreken.
Maar ook al lijken de talen op elkaar, er zijn legio ‘valse vrienden’ te vinden: woorden waarvan je denkt dat ze in twee talen hetzelfde zijn, maar dat helemaal niet zijn. Een Engelse map is namelijk een plattegrond terwijl een Nederlandse map in het Engels een folder is en een Nederlandse folder in het Engels een leaflet.
En deze verschillen kennen de meesten wel, maar lastiger wordt het bij het verschil tussen to invent (uitvinden) en to find out (uitzoeken, uitvogelen). Dat verschil in betekenis schijnt menig Nederlander kwijt te zijn want ik hoor mensen regelmatig praten alsof ze Willie Wortel of Professor Barabas zijn: ‘Dat moet ik nog even uitvinden’. Terwijl ze dan bedoelen dat ze iets nog even moeten uitzóeken.
Met schuld en fout is ook iets dergelijks aan de hand. Ik hoor steeds meer mensen zeggen ‘en dan zeggen ze dat het mijn fout is’ terwijl ze bedoelen ‘ik krijg er de schuld van’. My mistake dient vertaald te worden met ‘mijn fout’, terwijl my fault de Engels manier is om ‘mijn schuld’ te zeggen. In je rekenwerkje maak je ook geen fault maar een mistake. Maak die fout niet nog eens, zou ik zeggen.
Kim in de pen blogt 
Geef een reactie