Vlak na de Prideweek overleed een icoon, geliefd bij vele generaties: Olivia Newton John. Een krant schreef dat ‘tienerjongens verliefd op haar waren en meisjes wilden zijn zoals zij’. Zelf had ik dat totaal niet, ik vond de liedjes leuk, maar ik vond Rizzo leuker dan Sandy.
In een ingezonden brief schreef Rianne uit Utrecht dat dit óók is waar Pride over gaat: het stukje in de krant is geschreven vanuit een smalle hetero-blik. Zelf was Rianne als meisje verliefd op Olivia en ze weet zeker dat er genoeg jongens waren die verliefd waren op John Travolta. En er waren vast ook wel jongens die Olivia wilden zíjn.
De brief vond bijval op Twitter, maar natuurlijk liet de rechtse haathoek ook van zich horen. Zo schreef een wit vrouwmens ‘wees maar niet bang dat je achtergesteld wordt hoor, ieder jaar met Pride en het songfestival hebben jullie je feestje’.
Ah, dus er zijn data waarop je homo mag zijn, blijkbaar. En plékken. Want ik weet nog goed dat twee jongens samen onder een dekbed lagen in de HEMA-folder. Het land was te klein. Homo zijn mag dus nìet in de HEMA. Of onder een dekbed.
Maar ik kan me ook nog de uitspraak van een Boomer-kennis van me herinneren die iets zei in de trant van ‘het is prima als je homo bent maar je hoeft er niet zo mee te koop te lopen op zo’n boot met Pride. Dat kan ook gewoon.’ Volgens mij is er niets gewoner dan een dekbed van de HEMA, maar dat mag ook niet, hebben we vorig jaar geleerd.
Het moge duidelijk zijn dat in de ogen van veel mensen homoseksualiteit (in al z’n varianten en smaken) nog steeds ‘anders zijn’ is. En dat kan komen in de pinnige vorm van ‘pride is jullie feestje en de rest van het jaar wil ik er niets over horen’ maar ook subtieler. Zo schreef een man op Twitter dat hem op het werk een keer was gevraagd om bloemen te regelen voor een collega ‘want dat kunnen jullie zo goed’.
Een vreemd soort exotisme. Als je over vrouwen zegt dat ‘ze nu eenmaal zo goed zijn in zorgtaken’, noemen we dat welwillend seksisme. En we snappen allemaal dat een opmerking als ‘jullie kunnen zo goed dansen’ wèl kan als je tegen leden van het Scapino-ballet praat, maar nìet als je met je zwarte collega staat te praten.
Waarom is het dan wèl ok om zulke homo-exotica opmerkingen te maken? Oh wacht, dat is het niet. Misschien wordt het tijd om ‘normaal’ te gaan doen en af en toe te dansen op een boot. Dan ga ik nu even een dekbed kopen bij de HEMA.
Kim in de pen blogt 
Geef een reactie