Er is een hele waslijst met dingen die wat mij betreft aan het begin van het nieuwe jaar met het grof vuil mee hadden gekund. Het covid-19 virus natuurlijk, en daarmee gelijk ook alle viruswappies én de bio-industie. Genderongelijkheid, racisme, seksisme en homofobie en in het verlengde daarvan ook de ‘overbeschermende vader-grap’.
Hij is er in alle soorten en maten maar het is altijd een vader die overbeschermend is ten opzichte van zijn dochter en een vriendje dat daar de dupe van is. Laatst zag ik ‘m weer in een reclame: vader die tijdens het tanken een dreigende blik op de achterbank werpt waar een jongen de hand van zijn dochter vast heeft. De jongen laat van schrik los.
Waar slaat dit op? Is het jaloezie of bezitterigheid? Je dochter is je bezit niet en welke boodschap stuur je de wereld in als je genegenheid ten opzichte van haar afkeurt? En zeggen ouders die meer dan één kind hebben niet altijd dat liefde voor de eerste niet minder wordt als er een tweede bij komt? Dus waar slaat die jaloezie dan op?
In een (overigens zeer geestig) interview met late night show host Conan vertelde een acteur dat zijn 4-jarige dochter ‘used to like Brandan, now she says she loves Brandan…I don’t know Brandan…’ Dat laatste met een dreigende ondertoon. Ik moest er eerlijk gezegd zelf ook om lachen, totdat ik dacht: ‘wat nou als we het om zouden draaien?’
Wat nou als mijn (ex-)schoonmoeder(s) me met argusogen zouden hebben bekeken als die vrouw die hun zoon komt inpikken/corrumperen/het bed in sleuren en weet ik wat al niet meer. Dan zou de conclusie toch luiden dat die vrouw een beetje raar is?
Maar als ik heel eerlijk ben, en eens kijk naar de vriendjes die ik had, ze waren vaak verlegen, opgevoed met ‘de kerk’ en niet zelden afkomstig een dorpje (waar dan ook ter wereld), zouden die moeders nog best een punt hebben gehad. Maar voor de ‘eer’ van jongens hoeft niet gestreden te worden en zolang ik lief voor ze was en beleefd en aardig tegen de ouders namen ze die vrijgevochten VPRO-achtergrond van mij voor lief.
Waarom wordt dit ‘blijf van mijn dochter af’-gedrag van vaders dan wel normaal gevonden? Omdat vrouwen altijd de rol van onschuldig en lief meisje krijgen toebedeelt dat nergens van weet en van seks al helemaal niet? Of is het een kwestie van projectie en hoe de waard is vertrouwt hij zijn gasten: zijn die mannen bang dat die vriendjes net zulke eikels blijken te zijn als hijzelf? Dan moeten ze die wantrouwige blikken maar in de spiegel werpen. Want vaders, als je zelf jarenlang het goede voorbeeld hebt gegeven dan weten je dochters wel de juiste keuze te maken.
Geef een reactie