The Dovekeepers-Alice Hoffman

Ik dacht even een tussendoor-boek te lezen, één van de vele paperbacks die ik ooit eens heb aangeschaft omdat ie lekker goedkoop was of omdat de naam van de auteur me al een paar keer ter ore was gekomen maar ik er niet geheel van overtuigd was dat ze snel tot mijn galerij der groten zou gaan behoren.
Zat ik er even mooi naast… ‘The dovekeepers’ is de vierde roman die dit jaar vijf sterren van mij heeft gekregen (Na ‘Superduif’ (ik zie een patroon ontstaan…), ‘Holy Trientje’ en ‘Where the Crawdads sing’).
The Dovekeepers speelt zich af rond het jaar 70 van onze jaartelling en ik zou de structuur een estafette-vertelling noemen: het boek is opgedeeld in vier delen, elk deel wordt verteld vanuit een vrouwelijke hoofdpersoon die ons iets verder in het verhaal brengt. De overige drie personages spelen ook een belangrijke rol in elk deel. Als lezer vind ik het altijd vervelend om afscheid te moeten nemen van een hoofdpersoon waar ik net vertrouwd mee was, dat hoeft in deze roman niet want ze komt gegarandeerd terug.
Centraal staat het fort Masada, aan de rand van de Judeaanse woestijn dat ooit van koning Herodus was. Jarenlang leverden de bewoners strijd met de Romeinen totdat ze geen uitweg meer zien. ‘The Dovekeepers’ vertelt het verhaal, gebaseerd op feiten, van vier vrouwen die in het fort zijn komen wonen. Hoffman geeft hiermee een geschiedenisles zoals ie bedoeld is: een spannend verhaal, intrigerende hoofdpersonen en alle zintuigen worden ingezet: je ruikt de lelies, je voelt de droge woestijnhitte en je hoort de duiven koeren. Maar dat komt misschien ook omdat ik het boek in de tuin heb zitten lezen.
Een echte aanrader voor iedereen die van historische romans houdt of geïnteresseerd is in ‘de tijd van de Bijbel’.