Boeken waar elke lezen lyrisch over is, zoals die detectives met kinderrijmpjes in de titel of die zeven zussen, ik weet het nog zo net niet. Of eigenlijk, ik weet het in het eerste geval wèl, die vond ik ronduit slecht en aan die zeven zussen durf ik dus niet eens te beginnen. Maar ‘Normal People’ van Sally Rooney werd de Costa Book Awards winner van 2018, en laat de Costa Book Awards winner van 2017, Eleanor Oliphant is completely fine, nou één van de leukste boeken zijn die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Dus misschien weten ze bij Costa iets wat ze in de top 10 bestverkochte boeken van de gemiddelde Bruna nìet weten, namelijk wat ík nou een fijn boek vindt.
‘Normal People’ is de tweede roman van de Ierse auteur Sally Rooney en bereikte de longlist van de Man Booker Prize 2018 (hij ging dat jaar naar de Noord-Ierse Anna Burns). En ik denk op zich dat het terecht is dat ‘Milkman‘ won, maar ik denk ook dat ‘Normal People’ een grotere groep lezers heel gelukkig zal maken.
Hoofdpersonen van de roman zijn Marianne en Connell. Ze zitten bij elkaar op school, maar daar hebben ze geen contact met elkaar want Marianne hoort nergens bij en Connell is één van die zeldzame mensen die populair is en goed in sport maar toch geen verwaande pestkop is geworden. Ze spreken elkaar als Connell zijn moeder ophaalt bij Marianne thuis waar ze schoonmaakt.
Zowel Marianne als Connell groeit op zonder vader: die van Marianne is een aantal jaar geleden overleden en die van Connell is al ‘buiten beeld’ vanaf het moment dat zijn moeder (als tiener) in verwachting raakte. Tussen hen ontstaat een onverwachte vriendschap (with benefits) die zich (met onderbrekingen en misverstanden) ontwikkelt tot na hun studietijd.
De roman doet een beetje denken aan ‘One Day’, wat betreft het onderwerp en heeft verder alles wat ik van ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ verwachtte maar niet kreeg (ik vond het een oppervlakkig boek met kille personages die niet voor me gingen leven). ‘Normal people’ is terecht een hitroman en ik zou het zeker ook aanraden aan jongeren die de Young Adult een beetje ontgroeid zijn maar graag nog wel willen lezen over mensen van hun eigen leeftijd.
Normal people-Sally Rooney
10 juli 2019 Door kimindepen
Ik lees nu ‘The Salt Path’, ook zo’n fijn boek en genomineerd voor de Costa Award.
[…] heel eind was met het lezen van de shortlist van de Women’s Prize for fiction, maar ik had Normal People (stond wel op de longlist én op de longlist van de Man Booker Prize) verward met Ordinary People. […]
[…] aan zou kunnen raden maar zelf ook met plezier leest, zoals Eleanor Oliphant is completely fine en Normal People. Dat is Queenie ook. Queenie is een vrouw van midden 20, dochter van een moeder met Jamaicaanse roots […]