Misbaar in de Morvan

Het socialiseren van een jong hondje is natuurlijk geen wedstrijd, dat weten wij ook wel. Maar stiekem willen we er wel de beste in zijn. Dus met 10 weken was onze pup voorgesteld aan hertjes en schapen. En toen we met hem naar de Landgoedfair waren geweest konden we iets bijzonders aan het socialisatielijstje toevoegen: alpaca’s!

Wat hoort mijn flapoor?

Toen we trots de foto’s van ons sociale hondje met alpaca’s op hyves zetten, bleek zijn zusje diezelfde dag kennis te hebben gemaakt met een beer! Tja, je hebt altijd baas boven baas….
Maar op vakantie in Frankrijk nemen we de gelegenheid te baat om ons repertoire uit te breiden. Naast ‘gewone’ Nederlandse koeien kan Roemer hier wennen aan hele grote witte Franse en met een beetje mazzel zien we ook die rode lachende…
Als ik op een ochtend met hem speel op het enorme grasveld (met zwembad en trampoline!) achter ‘ons’ boerderijtje horen we een vreemd geluid. Het klinkt als een mengeling van een schuurmachine, een housebeat en een astma-aanval. Voor Roemer is dit geluid nieuw. Ik herken het wel, ondanks dat ik in de stad ben opgegroeid: hier ergens vlakbij staat een ezeltje. Die hebben we nog niet ‘gehad’, dus als het tijd is voor zijn middagloopje gaan hondje en ik op zoek.
Op een heel groot veld, behorende bij de boerderij rechts van ons zie ik hem staan. Naast een bordeauxrode tractor die ergens in de jaren ’50 het levenslicht zag staat een zwart ezeltje met een witte neus te grazen.
“Kijk, lief ezeltje” zeg ik enthousiast tegen Roemer. Hij kijkt het nieuwsgierig even aan. Maar als het ezeltje ook nieuwsgierig wordt en op een drafje naar ons toe komt wordt het Roemer toch wat te gortig. Dat zwarte beest is gróót! Ik probeer heel veel rust en kalmte uit te stralen, maar het mag niet baten: puppy zet een keel op.

Wat is dat nou voor een ding?

Ezeltje besluit daarop dat hij dat nog veel beter kan. Dat deed Roemers zusje Meinske met die beer toch iets beter. Na wat correcties krijgen we ons hondje wel weer stil, maar de ezel balkt nog even door en Roemer heeft bijval gekregen van alle honden van de naburige boerderijen. Geblaf en gehuil weergalmt door  de groene heuvels en de bossen.
Het is tijd om stilletjes terug te gaan naar het huisje in de hoop dat we geen boze Franse boeren tegenkomen.
Het was nog lang onrustig in de Morvan.

Advertenties